Brawler64 is een ouderwetse en toch moderne Switch-controller

Ondanks het afwijkende formaat lag de originele Nintendo 64-controller lekker in de hand. Omdat je hem een beetje schuin vanaf het midden vasthield, hielden je handen een natuurlijke positie aan. Het pookje, de Z-trigger achterop en de twee actieknoppen waren allemaal goed bereikbaar. De vier C-knoppen, waarmee je de camera bediende, en de R-knop rechts kon je eveneens gemakkelijk indrukken. Maar het werd wat lastiger voor wanneer je L of de vierpuntdruktoets wilde gebruiken. Gevoelsmatig tenminste, aangezien je de d-pad en analoge knuppel niet tegelijkertijd nodig had.

Aangezien de N64-controller niet (officieel) draadloos is (wat niet vreemd is voor een controller uit 1996) is het niet mogelijk hem direct te gebruiken op de Nintendo Switch. En dat is jammer, aangezien je via Nintendo Switch Online (NSO) toch een selectie toffe N64-games kunt spelen. Nu kun je prima de Joy-cons gebruiken voor het spelen. En anders kun je de originele gamepads met een omweg via de usb-poort aansluiten. Maar er zijn ook verschillende moderne iteraties van de N64-controller beschikbaar. Zoals de Brawler64 van Retro Fighters, die ik in deze review onder de loep leg.

Brawler64 heeft een opmerkelijk design

Voor deze review heb ik de witte Nintendo Switch-versie van de Brawler64 aangeschaft, in de hoop dat die goed zou passen bij de witte behuizing van mijn Nintendo Switch OLED. Niets is minder waar, aangezien beide witte tinten net even anders zijn. Geen groot probleem, maar wel een beetje jammer. Het fijne aan de Brawler64 is dat je hem draadloos op de Nintendo Switch kunt aansluiten. Dat is een pijnloos proces en gaat zoals je dat gewend bent. Je hebt geen extra dongle of kabels nodig. Wel moet je hem natuurlijk even kort opladen voordat je hem in gebruik neemt.

De Brawler64 heeft een opmerkelijk design, dat een traditionele knoppenindeling mixt met een moderne vormgeving. Links zit een enkele analoge knuppel, met daaronder de d-pad. Die bedieningselementen zijn allebei goed bereikbaar. En als een spel allebei de invoermethoden ondersteunt, dan kun je dus snel en gemakkelijk wisselen. Rechts treffen we de twee actieknoppen aan, evenals de vier C-knoppen. Nee, er is geen twee analoge knuppel aanwezig voor het bedienen van de camera. Die was er destijds ook niet, dus hier treffen we hem dan ook niet aan.

Sponzige, maar geen sompige knoppen

De actie- en cameraknoppen voelen ouderwets sponzig aan, maar vind ik niet sompig. Het verschil zit hem in de betrouwbaarheid van de input en het feit dat ze niet blijven hangen. Ik had geen moment het idee dat mijn invoer vertraging opliep door het verkeerd of niet diep genoeg indrukken van de zes knoppen. Is het even wennen na al die tijd? Zeker weten, maar dat betekent niet dat dit slecht is. Ondanks het feit dat ze een relatief lange afstand afleggen van boven naar beneden, reageren de knoppen snel en accuraat. Ze doen daarin heel erg denken aan de oude N64-controller.

Datzelfde geldt overigens voor de twee schouderknoppen bovenop, de L- en R-knoppen. Die zijn goed bereikbaar en hebben een breed drukpunt. Je hoeft je vinger niet helemaal aan de zijkant te hebben om de knoppen in te kunnen drukken of hoeft ook niet te wennen aan een besturing met een lager deel op je wijsvinger. De triggers zijn een heel ander verhaal. Dit zijn digitale triggers en hebben dus een stand van aan of uit. Ze doen qua gevoel totaal niet denken aan de Z-trigger op de originele controller. Bovendien zijn ze behoorlijk smal, waardoor je vingers er niet prettig op rusten.

Games spelen met de Brawler64

Helaas heb je die knoppen wel voor een groot aantal games nodig. Bij een game als Mario 64 voelt het springen op lange afstand lang onwennig aan. Maar bij schietspellen kan de digitale knop dan weer ontzettend fijn zijn vanwege de snelheid van het indrukken. Als ik schietgames speel op mijn Xbox Series X of PlayStation 5 dan stel ik de afstand van de analoge triggers achterop ook altijd zo kort als mogelijk in. Ik gebruik daarvoor de Xbox Elite Series 2- en PlayStation 5 Dualsense Edge-controllers. Mag wat kosten allemaal, maar daar krijg je dan ook wat voor terug.

Terug naar de Brawler64, een controller die veel lichter is dan menig controller die ik heb getest. Wat mij betreft is die te licht, maar dat kan voor een ander juist weer ontzettend fijn zijn. Ik houd ervan als controllers wat meer gewicht hebben. Desondanks ligt de controller, dankzij zijn moderne vormgeving, comfortabel in de hand. De knoppen zijn goed bereikbaar, al vind ik de A- en B-knoppen net te dicht op elkaar zitten. De Startknop zit in het midden en behoudt daarmee zijn oorspronkelijke plek. Om hem in te drukken, moet je de Brawler64 wel iets fysiek verplaatsen in je hand.

Nintendo 64- en Nintendo Switch-games

Dat laatste zit de controller niet zo in de weg. Maar er zijn nog wel een aantal andere dingen die me opvielen. Zo vind ik de pook aan de bovenkant veel te glad. Ik heb hem nog niet per ongeluk losgelaten, maar ik voelde m’n duim wel constant verschuiven. Daarnaast vind ik de trilmotoren niet echt chill. Die dingen trillen heel onregelmatig en onrustig. Misschien zijn we verwend met de rumblefuncties op moderne controllers, maar dit wordt op een gegeven oncomfortabel. De trillingen voelen willekeurig aan en na verloop van tijd merk je dat je dat zat bent. En dat is zonde.

Een tof onderdeel van deze controller is dat die met een druk op de knop kan wisselen tussen Nintendo 64- en Nintendo Switch-indeling. Daardoor kun je met deze controller ook een selectie Switch-games spelen (mits ze geen tweede pook vereisen). Zo kun je bijvoorbeeld gewoon Mario Kart 8 Deluxe spelen, al moet je er dan wel rekening mee houden dat de actieknoppen omgedraaid zijn. De knop voor het wisselen van indeling, evenals de screenshotknop, zitten bovenop de controller – tussen de schouderknoppen. Dat is best onhandig, want ze zijn niet echt toegankelijk.

Brawler64 kopen of laten liggen?

De Brawler64 doet een hoop dingen goed. Ik ben erg te spreken over de actie- en cameraknoppen, de schouderknoppen en het feit dat je snel kunt wisselen van indeling. Ook de pook en d-pad zijn goed bereikbaar. De accessoire heeft een hoop positieve eigenschappen overgenomen van de Nintendo 64-controller, maar maakt ook een paar misstappen. De pook is te glad, de knoppen tussen de schouderknoppen zijn slecht bereikbaar en de trillingen voelen niet goed aan. Ondanks dat ligt de accessoire comfortabel in de hand, waardoor die toch de overweging waard is voor NSO.