Dit is waarom backwards compatibility voor Xbox en PlayStation belangrijk is
Zowel de Xbox Series X als de PlayStation 5 zijn in staat games van voorgaande generaties te spelen, maar waarom is dit zo belangrijk? Het gaat veel gamers waarschijnlijk veel meer om het gemak dan het kunnen ontkoppelen van het oude systeem.
Dit jaar verschijnen er nieuwe spelcomputers: de Xbox Series X en de PlayStation 5. Dat is voor gamers een tof moment, want dat betekent dat we kunnen genieten van een nieuwe generatie vol nieuwe mogelijkheden. We kijken dan voornamelijk uit naar nieuwe grafische prestaties, maar ook naar grotere videogames die gewoonweg beter draaien. Ondertussen stellen we ook steeds meer eisen aan onze videogameconsoles. Zo fungeren beide spelcomputers straks ook als UHD Blu-ray-spelers, bijvoorbeeld. En hoe zit het nou met backwards compatibility?
Backwards compatibility: wat is het?
Om die vraag te kunnen beantwoorden moeten we eerst een stapje terugnemen. Wat betekent backwards compatibility? Letterlijk vertaald is dat ‘achterwaartse compatibiliteit’. Dat houdt in dat een systeem werkt met oude technieken, ook al is dat bedoeld voor nieuwe technieken. Voor gameconsoles betekent het dat gamers hun oude videospellen ook op de opvolger kunnen spelen. De Wii ondersteunt GameCube-games, de Wii U ondersteunt Wii-games en de PlayStation 3 ondersteunde PlayStation 2-games.
Voor de huidige generatie consoles (op moment van schrijven zijn dat de Xbox One en PlayStation 4 – de Switch houden we buiten beschouwing) geldt dat we slechts voor een deel gebruik kunnen maken van backwards compatibility. De Xbox One ondersteunt een groot deel van de bibliotheek van de Xbox 360 en de originele Xbox, terwijl PlayStation 4-eigenaars alleen PlayStation 3-games kunnen spelen via gamestreamingdienst PlayStation Now. Voor dat laatste dien je extra te betalen; dat is helaas niet gratis als je de oude games al hebt.
Xbox Series X en PlayStation 5
Voor de Xbox Series X en PlayStation 5 zien we dat beide bedrijven achter de consoles meer inzetten op backwards compatibility. Zo heeft Microsoft al bekendgemaakt dat de Series X straks alle Xbox-spellen ondersteunt die nu speelbaar zijn op de Xbox One. Dat betekent dat je dus niet alleen alle Xbox One-games, maar ook een groot deel van de Xbox 360- en een handjevol Xbox-titels op de Series X kunt spelen. Daardoor lanceert de spelcomputer straks met de grootste, direct beschikbare gamebibliotheek in de geschiedenis.
En die games krijgen ook nog eens een mooie opknapbeurt wanneer je ze op de Xbox Series X speelt. Sony pakt het anders aan. Het Japanse bedrijf heeft aangekondigd dat slechts een deel van de PS4-spellen speelbaar zijn op de PS5. Helaas is op moment van schrijven niet duidelijk om welke games het gaat. Wel heeft Sony gezegd dat er al honderden titels getest zijn, dus hopelijk betekent dat dat we ervan uit kunnen gaan dat het gros gewoon speelbaar is op de nieuwe spelcomputer. Maar waarom is dat nou belangrijk?
Waarom die backwards compatibility?
Als we redeneren vanuit games, dan speelt gemak een grote rol. Het is namelijk heel chill om gewoon oudere games op je nieuwe console te kunnen spelen als je daar nog niet klaar mee bent. Of als ze multiplayer nog steeds heel erg leeft. Zo hoef je geen twee consoles onder je tv te plaatsen als je daar geen zin in hebt of geen ruimte voor hebt. Veel gamers hebben meerdere consoles onder hun tv in de woonkamer of slaapkamer. Hier staat bijvoorbeeld de PlayStation 4 Pro en Xbox One X onder de tv, terwijl de Nintendo Switch ernaast staat.
En daarmee is meteen ook de ruimte gevuld. Niet alleen de ruimte die ik heb in en op de tv-kast, maar ook de ruimte die ik eraan kwijt wil zijn in de woonkamer. Omdat ik hier een kamer over had in huis, heb ik die getransformeerd tot gameroom. Daar staan onder meer de Xbox 360, Wii U en PlayStation 3 (met nog eens meer dan dertig andere spelcomputers), waardoor ik de luxe ook heb dat te doen. Maar niet iedereen heeft die luxe, terwijl je toch nog je oudere spellen moet kunnen spelen wanneer je daar gewoon zin in hebt.
Daarnaast geeft het gamers ook de rust en vrijheid de nieuwe generatie spelcomputers in huis te halen. Als je nieuwe console ook je oude games speelt, kun je je oude console dus verkopen en dat geld mogelijk gebruiken voor de aanschaf van de nieuwe spelcomputer. Voor bedrijven betekent dit waarschijnlijk snel een hoge install base (aantal spelcomputers bij de mensen thuis), terwijl de hdmi-poorten ook weer vrij zijn voor de nieuwe consoles. Het is een gebruiksvriendelijk proces, eentje dat laat zien dat je als bedrijf meedenkt met de consument.
Een ander belangrijk onderdeel is het behoud van videogames in het algemeen. Als je vindt dat muziek en films kunst kunnen zijn, dan zijn videogames dat ook. En behouden wat je dan hebt is belangrijk in het kader van kunst en historisch besef. Games zijn, net als films en andere vormen van kunst, een product van hun tijd. En het is interessant om te zien hoe bepaalde ideeën tot uiting zijn gekomen of hoe bepaalde technologieën voor mogelijkheden of juist beperkingen gezorgd hebben. Het zegt wat over de tijd waar ze uit stammen.
Helaas is het zo dat het behoud van videogames niet voorspoedig gaat. Zodra bijvoorbeeld de laatste PlayStation 2 kapot gaat, dan is het vrij moeilijk om PlayStation- en PlayStation 2-games te spelen zoals dat vroeger gedaan werd. Niet alle games hebben bijvoorbeeld een remaster of remake gekregen en niet elk spel is digitaal verkrijgbaar (of ooit uitgebracht in een compilatie). Het is dus belangrijk dat we hardware hebben en houden om spellen op te kunnen spelen, want spellen van weleer zijn vaak nog steeds super tof en waardevol.
Nu zou je nog kunnen stellen dat het uitbrengen van een remake of remaster geen echt behoud van videogames is. Ja, je kunt het oude spel – in nieuwe glorie – spelen op een modern apparaat, maar in feite verplaats je het probleem van de ene naar de andere generatie. Want wie zegt dat de volgende spelcomputer ook backwards compatible is? Wie zegt dat we nog een volgende generatie krijgen, misschien spelen we onze games dan nog alleen via PlayStation Now, Xbox Game Pass (via xCloud) of Google Stadia.
Backwards compatibility en de toekomst
Er zijn nog steeds spellen die vastzitten in het verleden en niet speelbaar zijn op moderne apparaten. En dat is zonde, want elk spel verdient het om gespeeld te worden. Op de pc zijn hele communities actief om oude spellen nieuw leven te geven via een emulator, maar die groepen opereren veelal in grijze gebieden als het om rechten gaat. En ja, het is mogelijk PS2-spellen te spellen op je PS4. Maar die dien je dus apart te kopen — of zelfs opnieuw wanneer je de oude PS2-disc gewoon in je bezit hebt, helaas.
Wat ons betreft is Microsoft op dit moment heel goed bezig. Mocht het spel onderdeel zijn van het programma voor backwards compatibility (dat is wel een grote voorwaarde), dan kun je straks je Xbox-, Xbox 360- en Xbox One-games spelen op je Xbox Series X. Bovendien worden de oude games ook nog eens verbeterd. Dat is meer dan we kunnen vragen van zo’n bedrijf als Microsoft; het komt in de buurt van perfect videogamebehoud (mits de disc niet kapot gaat). Laten we hopen dat Sony en Nintendo ooit besluiten hetzelfde te doen.