Atari 2600+ bewijst dat het niet zo ingewikkeld hoeft te zijn

De Atari 2600+ is een volgende poging van het eens zo grote bedrijf Atari, waarmee het probeert in te spelen op de nostalgie van oudere gamers. Zo nu en dan verschijnen er geregeld van die plug-and-play-machines waar standaard een aantal Atari-games op staan, zoals de Atari Flashback 50th Anniversary Edition. Maar je hebt ook simpele controllers met hdmi-kabel en natuurlijk Atari VCS, waarmee de fabrikant probeerde te concurreren met de krachtigere systemen van dit moment. Het zette de ooit zo grote consolemaker niet opnieuw op de kaart; kan de 2600+ dat wel?

🎮 In de console zit een relatief zwakke chipset, maar voor het afspelen van Atari-spellen is dat goed genoeg. Je merkt in elk geval geen prestatieproblemen. Mocht je toch op zoek zijn naar wat krachtigers, waar je ook Atari-games op kunt spelen, neem dan eens een kijkje in ons reviewarchief vol met retrohandhelds.

Enthousiasme over de Atari 2600+

Of dat gaat lukken, zal de tijd ons leren. Wat ik om me heen merk is dat er weinig reuring is omtrent het apparaat, maar online merk ik wel wat enthousiasme. Zo veel zelfs dat de console niet per se slecht verkrijgbaar is, maar wel dat voorraden her en der minder vol zijn dan je zou verwachten. Dat kan natuurlijk twee redenen hebben. Atari zou een kunstmatige voorraadbeprking kunnen hanteren, of de spelcomputer verkoopt snel genoeg om door de voorraad heen te gaan. Daardoor stijgen de prijzen een beetje; dat heb ik zien gebeuren op onder meer Bol.com en Amazon.

Normaliter betaal je zo’n 120 euro voor de Atari 2600+, maar op Amazon heb ik hem al voorbij de 160 en op Bol voorbij de 130 euro zien gaan. Mocht je er dus eentje willen aanschaffen, dan kun je twee dingen doen. Of je koopt er nu snel een tegen een verhoogd tarief, of je wacht even tot het enthousiasme is gaan liggen. Persoonlijk heb ik overigens weinig met Atari, en heb ik ook geen oude Atari-consoles. Ik heb wel vrienden die ze hebben, waardoor ik er vroeger toch mee in aanraking kwam. Maar om nou te stellen dat ik nostalgische gevoelens heb, gaat me iets te ver.

Atari 2600+ houdt het simpel

Wat ik vooral zo tof vind aan de Atari 2600+ is dat de console zo simpel gebleven is. Atari houdt het ook simpel. Niet alleen is het ontwerp nagenoeg hetzelfde gebleven (op wat moderne toevoegingen na), ook kun je bestaande Atari-cartridges op de 2600+ spelen. Als je de nieuwe 2600 zou willen classificeren als een miniconsole (zoals de NES en SNES Mini, Sega Mega Drive Mini of PlayStation Mini), dan heeft de Atari 2600+ een streepje voor op al die consoles. Je bepaalt namelijk helemaal zelf welke games je erop speelt en bent niet afhankelijk van een voorgeprogrammeerde selectie.

Dat is met name fijn voor iedereen met een oude Atari-collectie (onthoud dat je zowel 2600- als 7800-games kunt spelen), maar wat minder tof voor iedereen zonder. Geen nood, want elk systeem wordt geleverd met een cartridge waar tien toffe games op staan. Sommige games ken je mogelijk al (van vroeger of één van de vele Atari-collecties die in de loop der tijd verschenen zijn), maar voor een grote groep gamers zal elke game ‘nieuw’ (of in elk geval: onbekend) zijn. Wanneer je de Atari 2600+ koopt, dan sta je gelukkig dus niet met lege handen en kun je in elk geval gewoon gamen.

Nieuwe games, oude games

Atari zet dat idee kracht bij door de console te ondersteunen met nieuwe gamereleases, die allemaal werken op de oude en nieuwe hardware. Dit kunnen volledig nieuwe games zijn, maar ook heruitgaves. Het is hoe dan ook tof om te zien dat er wederom ‘oude Atari-spellen’ te koop zijn, al vind ik ze met ongeveer dertig euro wel vrij prijzig. Bovendien valt de beschikbaarheid me tegen. Op Bol en Amazon kwam ik maximaal twee games tegen, terwijl je in de Verenigde Staten de keuze hebt uit tientallen spellen. Maar helaas: die worden niet verscheept naar Nederland…

Zodra je een game opstart, dan leest de console de game echter niet zoals vroeger. In plaats daarvan ‘dumpt’ de console het rom-bestand van het spel, en wordt die vanuit het interne geheugen gespeeld. Op zich niets mis mee, maar voor sommige mensen is het idee van dit soort emulatie wel vreselijk. Je speelt – ondanks de hardware – alsnog niet zoals de games vroeger gespeeld worden. Ook al merk je helemaal niets van het dumpen, op de korte laadtijd in het begin. De spellen spelen net zo vloeiend als vroeger, zien er strak en kleurrijk uit en vertonen geen ongewone glitches.

De korte controllerdraad

Een ander probleem dat je met de Atari 2600+ kunt hebben, is dat de draad van de controller te kort is. Het draad is al langer dan vroeger (toen we echt recht voor de tv zaten), maar in sommige gevallen wellicht niet lang genoeg om comfortabel op de bank te kunnen zitten. Persoonlijk had ik hier weinig last van, maar mijn huiskamer is niet groot genoeg om een probleem te hebben met de afstand tussen de tv en de bank. Maar ik ken mensen met grotere huiskamers, waarbij dat korte draad ervoor zou zorgen dat ze op de grond, of echt op de rand van het bankstel zouden moeten zitten.

Aan de bediening van de CX40-controller ligt het echter niet. Ik weet niet precies hoe de pookjes en die enkele actieknop zo’n veertig jaar geleden voelden, en heb ook geen direct vergelijkingsmateriaal tot mijn beschikking op dit moment, maar het bedienen werkt perfect. Je hebt de optimale controller over wat er op het scherm gebeurt. Het is wel jammer om te zien dat er maar één controller aanwezig is, helemaal omdat één van de tien meegeleverde games multiplayer ondersteunt. En zo kun je natuurlijk zelf ook een aantal games hebben die een stand voor meerdere spelers heeft.

De opties achterop de Atari 2600+

De controllers sluit je traditiegetrouw achterop de Atari 2600+ aan. Daar tref je overigens een knoppen voor het selecteren van de beeldverhouding (16:9 of 4:3) en moeilijkheidsgraad, evenals de hdmi- en usb-c-poort. Dit zijn de moderne toevoegingen waar ik het in het begin van de review over had. Daardoor kun je de console moeiteloos aansluiten op een moderne tv en hoef je ook niet te rommelen met allerlei stekkers en verloopstukjes. Tijdens het spelen met de Atari 2600+ vroeg ik me ondertussen wel een beetje af voor wie de console nou eigenlijk is. Nou…

Die groep is groter dan je denkt. Zo kun je mensen hebben die interesse hebben in een oude Atari, maar geen werkend model tegen een prettige prijs kunnen scoren. Of mensen die een oude Atari willen upgraden met een hdmi-poort; dat is dan nu voor hen alvast gedaan. En dan heb je ook nog de mensen met een persoonlijke collectie Atari-games, die – om wat voor reden dan ook – geen console meer hebben waar ze op kunnen spelen. Plus: er is ook een handjevol mensen met een interesse in retrogaming in het algemeen, die deze console als startpunt voor een nieuwe collectie kunnen zien.

Atari 2600+ kopen?

En voor al die mensen kan ik met een gerust hart zeggen dat ze met de Atari 2600+ geen miskoop zullen doen. De console is immers simpel in opzet en emuleert de oude console-ervaring op meerdere vlakken. Zo krijg je te maken met ouderwetse cartridges, kun je verschillende dingen instellen met de schakelaars op de console en krijg je te maken met controllers waar we veertig jaar geleden afscheid van namen. En: aansluiten is zo gedaan. De adviesprijs van 120 euro is fors, maar zodra die een paar tientjes goedkoper wordt, kan ik hem aan al die groepen mensen aanbevelen.

Je kunt de Atari 2600+ onder meer kopen op Bol.com. Ook tref je daar beide (nieuwe) games aan die je los op cartridge kunt kopen. Dit zijn Bezerk Enhanced Edition en Mr. Run and Jump. Mocht je iets via de drie links in dit artikel kopen, dan verdien ik daar mogelijk een kleine commissie aan.