Miyoo Mini blijft de definitieve handheld voor rpg’s

Dat de laatste review van 2023 op RetroReady over de Miyoo Mini gaat, is haast poëtisch. In de zomer van 2022 begon ik aan deze omvangrijke hobby, toen de eerste handheld binnenkwam. Dat was de Odin Pro, en een paar maanden later arriveerden de Anbernic RG35XX en Retroid Pocket 3 op de redactie. Echter, sinds die bewuste zomer was ik op zoek naar de Miyoo Mini – welke versie dan ook. Er zijn vier versies in omloop, die voornamelijk qua scherm- en bouwkwaliteit van elkaar verschillen. Qua prestaties doen ze echter allemaal hetzelfde.

Het heeft ongeveer een jaar geduurd. En ik heb meerdere bestellingen geplaatst en weer geannuleerd. Maar in oktober van 2023 gebeurde het eindelijk: ik kon de Miyoo Mini via de officiële winkel op AliExpress bestellen. Ik was daar iets minder dan 72 euro aan kwijt, maar dat is inclusief alle extra kosten. Geen gekke prijs voor zo’n fijne handheld die, geloof het of niet, een week later door de pakketbezorger aangereikt werd. Het voelde alsof de cirkel eindelijk rond was en ik na al die tijd een belangrijk collectors item aan mijn groeiende verzameling kon toevoegen.

Een behoorlijke lading

Bovendien is het zo dat de Miyoo Mini+ (het iets grotere broertje van deze handheld voor retro gaming) de eerste review was die ik in februari 2023 publiceerde op RetroReady. Miyoo heeft daarmee het startschot van deze website gegeven aan het begin van het jaar, dus dan is het mooi om te zien dat dezelfde fabrikant ook de hekkensluiter is. Maar goed, het gemijmer daargelaten is het leuk en belangrijk deze retrohandheld te testen. Aan deze variant hangt echter een behoorlijke lading en best wat context, waardoor ik het leuk vond om daarmee de recensie te openen.

De Miyoo Mini valt qua formaat tussen de Miyoo Mini+ (of Anbernic RG35XX) en Anbernic RG Nano in. De Nano had al niet de meest comfortabele grip wanneer je graag met beide handen gamet, en voor de Miyoo Mini geldt eigenlijk hetzelfde. Tenminste, als je volwassen handen hebt dan; ik kan me voorstellen dat je deze handheld voor je kind zou willen kopen, en dan is het in feite een perfect formaat. Het is niet zo dat de Mini onspeelbaar is of iets dergelijks. Maar eerlijk is eerlijk, qua comfort zijn er veel betere opties beschikbaar (zoals de onlangs gelanceerde Anbernic RG Arc).

Levendige kleuren, ondiep zwart

Voorop zit een lcd-scherm van 2,8 inch, die een relatief normale resolutie van 640 bij 480 pixels heeft. Dat hebben de meeste handhelds onder de honderd euro, omdat hoger simpelweg niet nodig is. Meestal is het ook zo dat je meedoet aan een loterij wanneer je de Miyoo Mini koopt als het gaat om schermkwaliteit. Maar tijdens het gamen heb ik geen rare dingen gespot. De kijkhoek is redelijk (maar niet super) en ik kan het scherm niet betrappen of light bleeding. De kleuren ogen levendig, maar zwart is niet echt diep te noemen. Dat hoeft ook niet op dit prijspunt.

Vanwege die resolutie ziet elke game die je op de handheld speelt er scherp uit. In veel gevallen vindt er upscaling plaats, waardoor sommige games wel wat geblokt ogen; maar ook dat is allemaal niet vreemd. Die oneffenheden vallen iets minder op door het kleinere display, waardoor je over het algemeen een fijne display-ervaring hebt. Het enkele speakertje in de Miyoo Mini is niet van de beste kwaliteit en piept en kraakt nog wel eens. Daarom is het fijn dat je een bedrade koptelefoon kunt aansluiten; dan heb je daar geen last van. Je bedient het volume met een handig draaiwieltje.

De batterijduur bedraagt zo’n drie tot vier uur spelen. Dat is wel wat lager dan je zou willen, maar gelukkig kun je de accu (met een vermogen van 1.900 mAh) gemakkelijk met een usb-c-kabel opladen. Je moet er dan wel voor zorgen dat dit een normale usb-oplader is (snelladers werken namelijk niet), maar voor de rest zorgt die poort ervoor dat je geen gedoe hebt met oplaadkabels. Er zit een oplaadkabel in de doos, maar ik gebruik hiervoor een standaardoplader die ik voor alle handhelds gebruik. Tot slot is er nog een enkele micro-sd-kaartsleuf, voor de games.

Gamen op de Miyoo Mini

En over games gesproken: net als op de Miyoo Mini+ is het mogelijk games tot aan de PlayStation 1 te spelen. Houd er rekening mee dat je soms tegen een specifiek spel kan aanlopen dat niet helemaal lekker draait op de hardware (zo krachtig is het apparaatje helaas niet), maar het merendeel zou gewoon prettig speelbaar moeten zijn. Alles onder de PS1 werkt nagenoeg perfect, al ben ik tijdens het gamen wel wat problemen met de audio tegengekomen. SNES-games kunnen wel eens last hebben wat gepiep en gekraak; en ik weet niet zeker of dat door de back-ups of de hardware komt.

Verder is het zo dat de Miyoo Mini qua bouwkwaliteit en bediening nagenoeg overeenkomt met de Plus. Dat betekent dat er glanzende knoppen voorop zitten, waar je vingers soms van af kunnen glijden. De d-pad legt een fijne, korte afstand af en reageert dus razendsnel op je input. Het enige échte probleem dat ik met de handheld is, zijn de achterknoppen. Je kunt ze op zich prima van elkaar onderscheiden, maar je moet je wijsvingers wel in oncomfortabele posities houden om ze in te drukken. Daar hebben het eerste model, de RG35XX en de Super Pocket ook helaas last van.

Wat de Miyoo Mini dan toch zo’n fijn apparaat maakt, is het formaat van de retrohandheld. Hij is klein genoeg om in een broekzak of handtas te passen, waardoor je dus in feite overal kunt gamen. Natuurlijk heb je datzelfde voordeel al met je smartphone, maar spelen met fysieke knoppen voelt toch meer echt aan. Je kunt voornamelijk rpg’s heel gemakkelijk met één hand bedienen, waardoor dit al snel een ultiem rpg-apparaat wordt waar je veel games van vroeger op kunt spelen. Of je speelt er de spellen op die je destijds gemist hebt – het speelt hoe dan ook ontzettend lekker.

Software werkt niet zo goed

Qua software-ervaring merk ik dat de boel nog steeds niet zo lekker loopt. Je kunt op twee manieren je games opstarten: via het Miyoo-menu (dat wat wegheeft van de Trimui-interface) of RetroArch. In beide gevallen krijg je als gebruiker toegang tot een beperkt aantal functies met betrekking tot de beeld- en audiokwaliteit, knoppen en overige instellingen. En als je daar wel weet te geraken (ondanks de menuknop in het midden vind ik de interface niet supertoegankelijk), dan kan het zijn dat die de instellingen niet altijd opslaat. Kortom: in een jaar tijd is er weinig veranderd.

Sinds jaar en dag kun je echter Onion OS downloaden voor de Miyoo Mini, en gelukkig is die software nog steeds beschikbaar. Ook houden de makers die nog actief bij, waardoor het een uitstekend alternatief is op het standaardbesturingssysteem. Je moet dat os echter wel zelf downloaden. En hoewel er flink wat gebruikers daartoe in staat zijn, is er ook een groep mensen die dat niet wil (of weet hoe het moet), waardoor ze dus achterblijven met een suboptimale ervaring. Dat is en blijft eeuwig zonde. Dan nog ben je gewoon in staat te genieten van de games die je erop zet.

Miyoo Mini: het wachten waard?

Ondanks de negatieve ervaringen met de software en de plaatsing van de achterknoppen (ik kan ze niet echt schouderknoppen noemen), ben ik toch ontzettend blij met de Miyoo Mini. Ik heb nu een beter alternatief voor een kleine, compacte handheld die overal mee naartoe kan; waardoor ik overal verder kan gaan met de rpg’s die ik destijds gemist heb. Want onderaan de streep is dat waar ik de Mini het meeste voor gebruik: role playing games. Die laten zich, dankzij het langzame karakter, uitstekend bedienen. En alleen daarom al vind ik dat de Miyoo Mini het wachten waard is.