Retroid Pocket 4 Pro heeft als ultieme middenmoter veel te bieden

De Retroid Pocket 4 Pro is om verschillende redenen een interessante handheld waar je retrogames op kunt spelen. Ten eerste lost het apparaat een bekend probleem op waar bijvoorbeeld de Retroid Pocket  3 en Pocket 3 Metal Edition last van hebben. Tegelijkertijd kom ik eenzelfde soort probleem als op de Odin 2 Max tegen. Ten tweede is het zo dat dit dé handheld zou moeten zijn voor iedereen die let op een fijne prijs-kwaliteitverhouding als het om het emuleren van oude videogames gaat. Let wel: de prijs die je hiervoor neerlegt, bedraagt al snel een slordige 200 euro.

Toegegeven, in de markt voor handhelds (zonder de toevoeging ‘retro’), valt dat nog best mee. Voor een Steam Deck of een Nintendo Switch betaal je al snel het dubbele, maar met die handhelds kun je meer of juist heel andere dingen. En als je bereid bent meer dan het dubbele te investeren in een handheld die draait op Android, dan kan de Odin 2 Max een goede optie zijn (of een goedkopere variant, voor een lagere prijs). Die 200 euro is opgedeeld in twee kostenposten. Denk dan aan de handheld zelf (185 euro) en de verzendkosten (15 euro). Ik heb de prijzen afgerond.

Niet voor de poes

Voor die 200 euro krijg je wel een handheld met specificaties die niet voor de poes zijn. Zo treffen we onder de motorkap een Dimensity 1100-cpu aan. Deze processor kwam uit in januari 2021 en is dus al redelijk oud, maar kan nog steeds prima dienstdoen als basis voor een gaminghandheld. Daarnaast is er 8 GB aan werkgeheugen (een verdubbeling sinds de Pocket 3 Plus) en 128 GB aan interne opslagruimte. Dat laatste is niet heel erg veel, maar genoeg om in elk geval een handvol 3d-games op te slaan. Hoe ouder de games, hoe meer je daarvan kunt overzetten. En anders kun je gewoon een micro-sd-kaart gebruiken.

Tussen de Retroid Pocket 4 en 4 Pro zitten een aantal opvallende verschillen, die ik toch even wil benadrukken. Zo beschikt het basismodel over 4 GB aan werkgeheugen en een grafische processor die net een niveau lager zit. De cpu is ook niet hetzelfde en heeft maar twee kernen die hoger geklokt zijn dan de andere zes. De Pro heeft vier hoger geklokte kernen. Ook opmerkelijk: de Pocket heeft draait op Android 11 en de 4 Pro op Android 13. Een vreemd verschil dat wat mij betreft niet goed te praten is. Want daardoor gaat die handheld minder lang mee dan de Pro-variant.

Normaliter wil ik in mijn reviews niet al te veel tijd besteden aan technische aspecten, omdat het vooral draait om de praktijk en hoe de handhelds bevallen. Maar ik vind het nu toch belangrijk om te benadrukken, zodat je daar scherp op kunt zijn wanneer je één van de twee handhelds zou willen aanschaffen. Android 11 is veel ouder en de einddatum van support komt natuurlijk eerder op de horizon dan versie 13, waardoor de Retroid Pocket 4 ook eerder verouderd zal zijn. Daarom wil ik nu alvast zeggen dat het de moeite loont voor het duurdere model te gaan; daar doe je langer mee.

Retroid Pocket 4 Pro vs. de 3 Plus

Wanneer je gewend bent op de handhelds van Retroid te gamen, dan zul je op het eerste gezicht meteen een aantal verschillen opmerken. Zo heeft de fabrikant eindelijk de start- en selectknoppen, evenals Back en Home, op de voorkant van de retrohandheld gepositioneerd. De backknop is zelfs afwezig op de voorgaande modellen, waardoor dat een fijne toevoeging is. De andere knoppen zitten op de Pocket 3-serie aan de zijkant, waardoor het altijd een beetje ongemakkelijk was die in te drukken. Nu bevinden ze zich op een mooie, centrale plek, die gemakkelijk bereikbaar is.

Daarnaast zijn de triggers er echt enorm op vooruitgegaan, en niet alleen omdat dit nu analoge varianten zijn. Dat betekent dat de drukgevoeligheid een rol kan spelen wanneer games, zoals Super Mario Sunshine, daar rekening mee houden. Je kunt dan de FLUDD zowel zacht als hard indrukken, en dat levert een andere waterstraal op. L2 en R2 zijn bovendien een stuk hoger geplaatst en bieden meer ruimte voor je wijsvingers aan, waardoor het gevoel van controle er merkbaar op vooruitgegaan is. Qua design is de handheld niet heel anders; maar dit soort kleine aanpassing zijn heel waardevol.

Ten opzichte van de Retroid Pocket 3 Plus is het ook fijn om te zien dat de analoge sticks de hall effect-behandeling gekregen hebben. Dat betekent dat ze veel duurzamer zijn (omdat de onderdelen niet langs elkaar schuren) en dus ontzettend lang meegaan. Daarnaast heeft de accu nu 500 mAh meer vermogen (5.000 versus 4.500 mAh). Ook is het zo dat het scherm net even wat helderder ingesteld kan worden. De maximale helderheid bedraagt nu 500 nits, terwijl dat eerst 450 nits was. Een verbetering van tien procent, maar desalniettemin een verbetering die zeer welkom is.

Retroid Pocket 4 Pro in de praktijk

Waar ik persoonlijk alleen niet zo heel blij mee ben is het type joysticks waar Retroid voor gekozen heeft. Dit zijn dezelfde sticks als op de Odin 2 Max. Ze voelen een beetje klein en onwennig aan, al zijn ze over het algemeen wel heel soepel. Het kan zijn dat je de knuppels nog wel even moet kalibreren binnen sommige emulators of apps (mits dat kan), aangezien ze heel fel reageren op input. Dat kan ervoor zorgen dat Sonic bijvoorbeeld heel snel hoeken afsnijdt op zijn board in het eerste level van Sonic Adventure 2. Van enige subtiliteit is dus geen sprake, helaas.

Ook vind ik de plaatsing van de linker knuppel niet optimaal. Wanneer een retrohandheld krachtig genoeg is voor Nintendo GameCube- en PlayStation 2-emulatie, dan vind ik het persoonlijk prettiger als de stick boven de d-pad plaatsneemt. Dat geeft een veel comfortabele houding voor je duim (op de stick) en wijsvinger (op de schouderknoppen). Nu moet je je duim in een ietwat afwijkende plek positioneren om alle benodigde knoppen te bereiken en dat gamet op ten duur toch wat minder fijn. Dit is een ontwerpelement dat bij een eventuele 4 Pro Plus of Metal Edition aangepast mag worden.

En hoewel ik daarmee eigenlijk meteen het enige, échte probleem met de Retroid Pocket 4 Pro behandeld heb, vind ik het wel een behoorlijk obstakel om echt te kunnen genieten van 3d-games. Of je moet jezelf aanwennen het apparaatje wat schuin vast te houden, maar dat is dan weer niet zo lekker voor je pols. Niet geheel onbelangrijk: als je dat doet, dan kan het zijn dat één van de speakers in je handpalm terechtkomt, waardoor het geluid wat weggemoffeld kan gaan klinken. Kortom: dit design is niet optimaal voor 3d-spellen, en hopelijk kijkt Retroid daar een keer serieus naar.

GameCube- en PlayStation 2-spellen

Want aan het einde van de dag is dit waarschijnlijk wel dé reden waarom je een Retroid Pocket 4 Pro in huis wil halen: het emuleren van veeleisende 3d-games. De Dimensity 1100-processor is krachtig genoeg voor GameCube- en PlayStation 2-games en moet qua prestaties vergelijkbaar zijn met een Snapdragon 865 uit 2020. Die processor is op zijn beurt weer te vergelijken met de cpu uit de Pimax Portal. Maar toch is de processor van mindere kwaliteit. Daar waar de Portal met gemak games van de zesde generatie kan afspelen, zie ik dat de Retroid Pocket 4 Pro iets meer moeite heeft.

Je kunt een heel groot deel van de bibliotheken van de GameCube en PlayStation 2 hier prima op spelen, mits je de originele resolutie aanhoudt. Dan kunnen games best wat scherpe randjes hebben, maar dan zijn ze tenminste wel speelbaar. Vooral games die 30 fps ondersteunen werken heel fijn. Maar games in 60 fps, waarbij je ook een vliegensvlugge reactiesnelheid nodig hebt, draaien toch wat minder. Dan loop je al tegen een beperking van de cpu aan. Dezelfde geldt wanneer je de resolutie verhoogt. Twee keer verhogen is wel de max; dan gaat de boel al piepen en kraken.

Maar, nogmaals, dit ligt wel aan het spel dat je speelt. The Legend of Zelda: Wind Waker laat zich prima spelen in 30 fps, maar F-Zero GX, die flink bekneld wordt, niet. De emulator speelt hierin ook een rol, dus let goed op welke versie en variant je gebruikt. Bovendien kan de performancemodus de prestaties verbeteren – maar voor een game als F-Zero is de hardware gewoon niet krachtig genoeg. Onthoud dat de hoogste prestatiemodus ook meer energie zal vreten. Verder valt op dat Dreamcast-emulator Flycast games in 52 tot 57 fps afspeelt, terwijl Redream met gemak de 60 fps vasthoudt.

Retroid Pocket 4 Pro kopen?

Daarmee is de Retroid Pocket 4 Pro een mooie middenmoter. Laat ik vooropstellen dat 200 euro een flinke smak geld is, maar daar krijg je – naar verhouding – veel voor terug. Je kunt hier, als je écht wil, ook Nintendo 3DS- en Switch-games op spelen als je wil, maar dan moet je echt rekening houden met gestotter en lage framerates. De ervaring is suboptimaal, en dat komt mede door onderontwikkelde emulators. Maar het ligt ook deels aan de processor, die daarvoor niet krachtig genoeg is. Wel voor GameCube en PlayStation 2, en alles daaronder. En zelfs voor PSP-games in tien keer opgeschaald.

Is dit dan dé handheld die je wil hebben als je let op een prijs-kwaliteitverhouding? Dat antwoord is volmondig ja. De Retroid Pocket 4 Pro ligt qua formaat heel erg lekker in de hand (al zou het fijn zijn dat de d-pad en stick links van plaats wisselen), heeft een riant lcd-scherm en fijne, analoge triggers. Qua prestaties gaat die voorbij de Anbernic RG405V en RG405M, ligt die bijna op gelijk niveau met de Pimax Portal en komt die niet in de buurt van en Odin 2. Maar dat mag je ook niet verwachten wanneer je de helft van de prijs betaalt. De accuduur is tot slot met zes tot acht uur respectabel.