De X6-handheld wint de race naar de bodem
De X6 is één van de goedkoopste retrohandhelds die ik test voor RetroReady. Daar moet ook ruimte voor zijn, ook al zie je de bui al hangen. Wanneer je je verwachtingen bijstelt, kan dit misschien nog wat zijn — maar anders niet.
Dat je je verwachtingen enigszins moet bestellen voor de X6-handheld, is door de prijs van minder dan 30 euro niet vreemd. Ik bestelde deze handheld samen met de M18 R43 Pro, om twee redenen. Ik probeerde de Chinese verkoopwebsite Banggood uit en kwam hem tijdens het bestelproces tegen. Door de prijs piekte mijn nieuwsgierigheid, waardoor ik hem in de bestelmand plaatste. Nu ik er een tijdje mee gespeeld heb, weet ik het zeker: deze handheld is niets voor mij. Daarvoor is de algemene kwaliteit simpelweg te laag, mijns inziens.
Maar omdat er ook altijd mensen zijn die interesse hebben in retrohandhelds van deze prijs, heb ik de handheld met enige afstand bekeken. Ik heb mijn persoonlijke voorkeur aan de kant geschoven, om goed te kunnen zien wat de X6 voor een prijs van 28 euro en een beetje aan te bieden heeft. Voor ongeveer dezelfde prijs kun je ook een Data Frog SF2000 of Powkiddy X39 Pro aanschaffen. Kun je dat beter doen of toch voor dit model gaan? Dat is een legitieme vraag, die ik middels deze recensie voor je ga beantwoorden. Hoe bevalt de X6 in de praktijk?
Stroeve knoppen
Onder de motorkap van de retrohandheld zit een voor mij onbekende 32-bit-processor, namelijk de ATJ2273S. Wat die cpu aan kan is alles tot aan de Game Boy Advance. Wil je dus PS1 of hoger, dan zul je daarvoor wat extra geld moeten reserveren. Standaard komt het systeem met een 32GB-kaartje waar duizenden games op staan, die helaas niet allemaal naar het Engels vertaald zijn. De accu, van 2.000 mAh, gaat zo’n zes uur mee en laat zich opladen via de usb-c-poort. Verder kun je de X6 aansluiten op een tv, middels een ouderwetse rca-kabel.
Qua ontwerp doet de X6 geen wonderlijke dingen. Ik ben alleen niet zo tevreden over de indeling en de stroefheid van de knoppen. De actieknoppen geven nog voldoende feedback, maar de d-pad straalt weinig vertrouwen uit. Je moet hard drukken om iets voor elkaar te krijgen. Het voordeel is dat je daardoor weinig last hebt van valse input, waardoor digitale personages niet naar links of rechts lopen op het moment dat je naar onderen of boven drukt. De twee knoppen achterop zijn toegankelijk, maar maken ontzettend veel geluid tijdens het indrukken.
Acceptabel scherm
Dat de analoge knuppels boven de d-pad en actieknoppen zit, is nog tot daaraan toe. Daar kun je aan wennen. Maar de selectie onderop zit te dicht op de rand aan de onderkant, waardoor je de X6 nooit echt comfortabel vasthoudt. Je moet altijd je pinken gebruiken als basis, en je handen in een vervelende hoek houden om hier überhaupt een beetje op te kunnen gamen. Maar misschien is dat een probleem voor mensen met grotere handen. De analoge knuppels zijn vergelijkbaar met die van de Nintendo Switch, dus daar is op zich weinig op aan te merken.
Datzelfde geldt eigenlijk voor het scherm. Nee, dit lcd-scherm met een redelijk standaard resolutie van 640 bij 480 pixels is niet de beste in z’n soort. Zwart is nooit echt zwart, en levert altijd in op diepte door de achtergrondverlichting. De kijkhoek is ook extreem slecht. Maar als je er recht voor zit en je bent lekker aan het gamen, dan vallen de problemen niet altijd op. De kleuren ogen redelijk en de beelden zijn meestal wel scherp te noemen. Onthoud dat de X6 nog geen 30 euro kostte – dan kun je niet verwachten dat alles van een hoger niveau is.
Onbekende software met veel functies
Opvallend is dat de software (een zogenaamd real-time operating system van onbekende afkomst) redelijk veel functies aanbiedt. Zo kun je hier ook foto’s en video’s op bekijken en muziek op beluisteren. Daarnaast biedt de X6 de mogelijkheid aan de schermindeling aan te passen (er is zelfs een optie voor integer scaling) en de knoppenindeling aan te passen. Dat moet ook wel, omdat de schouderknoppen van alle GBA-games op X en Y zijn vastgezet. Die moet je dan per game aanpassen naar L en R. Dat is vervelend, maar fijn dat het in elk geval kan.
En zoals gezegd is het mogelijk games tot aan de Game Boy Advance te spelen, net zoals op de eerdergenoemde SF2000. In tegenstelling tot die handheld, die ongeveer even duur is, stottert het beeld niet van GBA-games en kun je ze gewoon rustig spelen. De spellen van andere consoles werken eveneens goed. Je komt geen rare softwarefouten of hardwareproblemen tegen. In de basis werkt de X6 dus prima. Maar in vergelijking met iets duurdere handhelds, oogt en voelt alles net wat primitiever. Maar, nogmaals, je betaalt hier nog geen 30 euro voor.
X6 kopen?
Wanneer je je verwachtingen bijstelt, dan kan de X6 dus een prima aankoop zijn. Vergis je niet: dit is geen glansrijke aanbeveling. Want de handheld voelt en oogt goedkoop aan en het scherm laat veel te wensen over. Dat zeg ik even los van wat je voor de handheld betaalt. Bovendien zijn niet alle games beschikbaar in het Engels; dat is ook iets om rekening mee te houden. Maar als je twijfelt tussen dit model en bijvoorbeeld de Data Frog SF2000, dan zou ik eerder de X6 aanbevelen. In de race naar de bodem is die wel een absolute winnaar, als je het mij vraagt.