Games als Paper Mario: The Thousand-Year Door maken ze niet meer

Als er een game is waar ik met nostalgische gevoelens op terugkijk, dan is dat wel Paper Mario: The Thousand-Year Door. Deze rpg verscheen twintig jaar geleden voor de Nintendo GameCube en overtuigde meteen met een onderhoudend verhaal, pakkend gameplaysysteem, goed uitgedachte en unieke personages en humoristische dialogen. Eigenlijk alles wat ik mis in recente Paper Mario-titels, voor de Nintendo 3DS, Wii U en ja, ook een beetje bij Paper Mario: The Origami King op Nintendo Switch. Bovendien zijn dit geen role playing games meer.

Nee, in plaats daarvan voelen de nieuwere Paper Mario-titels aan als uitgebreide en nog altijd grappige avonturentitels met verplicht aanvoelende gevechten voorzien van onderliggende systemen die me niet altijd weten vast te pakken. Daarom komt de remake van The Thousand-Year Door als geroepen. Spelers van weleer kunnen derhalve opnieuw genieten van een favoriet uit het verleden – met een aantal aanpassingen – terwijl ook een compleet nieuwe generatie kennismaakt met een tijdloos gevechtssysteem en personages met uitgewerkte karakters.

Aan de basis is niet gerommeld

Alles wat het origineel destijds zo tof maakte, staat nog altijd als een huis in de remake. Aan het verhaal is niet gerommeld. Peach wordt ontvoerd door een groep galactische slechteriken, Mario gaat haar redden terwijl die naar de Crystal Stars zoekt en Luigi beleeft zijn eigen avonturen (waar die maar al te graag over vertelt). Onderweg voeg je verschillende soorten teamleden toe met elk hun unieke eigenschappen, karakters en aanvallen, terwijl je de mogelijkheden van Mario uitbreidt middels badges. Hoe meer badges je gebruikt, hoe meer Mario kan doen.

Het gevechtssysteem is niet op de schop gegaan, en daar ben ik erg blij mee. The Thousand-Year Door is een turn-based rpg, waarin je dus om beurten een aanval uitvoert. Het leuke aan Mario-rpg’s is dat er altijd nog een interactief element aan vastzit. Het is geen Dragon Quest waarbij een aanval selecteren voldoende is. Tijdens het vechten gebruik je verschillende knoppen en de stick om toe te slaan. De game communiceert duidelijk welke je moet gebruiken. Het houdt het vechten van begin tot eind spannend en fris, ook omdat je constant vaardigheden vrijspeelt.

Enkele quality-of-life-updates

Mocht je de game, na twintig jaar, opnieuw oppakken, dan zul je waarschijnlijk wat quality-of-life-updates opmerken. Eén van de problemen met het origineel is dat je veel moest backtracken om verder te komen. Niet alleen hebben werelden als Creepy Steeple en Pirate’s Grotto nieuwe afsnijdroutes gekregen, ook is er een compleet nieuw snelreizensysteem toegevoegd. Binnen de Rogueport Sewers tref je nu warp pipes aan in dezelfde waarmee je snel terugkeert naar reeds bezochte gebieden. Daardoor is heen en weer reizen minder omslachtig.

Verder kom je meerdere opslagblokken tegen, hoef je niet een heel stuk opnieuw te spelen als een baas je verslaat (je start dan voor het moment dat het gevecht begint), verlies je geen muntjes meer als je vlucht en kun je meer items tijdens battles gebruiken omdat er meer slots zijn. Zit je ergens vast? Dan kun je op de ZL-knop drukken voor een hint van Goombella (de eerste partner die je ontgrendelt). Ook is er nu een partnerwiel waarmee je razendsnel van partner wisselt. Je hoeft daarvoor niet eerst naar het menu, zoals in het origineel.

Papier- en kartonachtig

De veranderingen die wat mij betreft zwaarder wegen, zijn de grafische verbeteringen. Niet alleen ziet Paper Mario: The Thousand-Year Door er haarscherp en levendig uit op de Nintendo Switch, ook leunt Nintendo veel meer op het papieraspect dan voorheen. Zo combineert de ontwikkelaar de stijl van nieuwe titels met het charisma van de GameCube-titel. Dat betekent dat personages nu een dikke rand gekregen hebben (alsof ze van karton gemaakt zijn) en over een back sprite beschikken. Dit soort kleine veranderingen doen een hoop voor de remake.

En dat het een remake, en dus geen remaster is, blijkt ook uit de vormgeving van de omgevingen. De game maakt volop gebruik van de kracht van de Nintendo Switch, waardoor alles er op en top papier- en kartonachtig uitziet. Het is dat de kleuren zo fel zijn, anders oogt alles haast realistisch. Dit komt bovenop omgevingspuzzels die eveneens leunen op papierelementen. Zo kan Mario zichzelf omvouwen tot vervoersmiddelen, zitten er vouwen in de muur die een geheim verbergen en nog veel meer – alles om de speler bezig, geboeid en scherp te houden.

Paper Mario: The Thousand-Year Door kopen?

Onderaan de streep zorgt dit wederom voor een onvergetelijk avontuur dat de tand des tijds perfect doorstaan heeft. De ontwikkelaar heeft veel aandacht besteed aan de omgeving, de personages, de humor en andere kleine dingen, waardoor veel (verhaal)elementen altijd kloppend aanvoelen. Dit gevoel mis ik persoonlijk een beetje bij heel veel moderne games – en dat legt deze game pijnlijk bloot. Enkele nadelen zijn de langzame tekstsnelheid (die je niet kunt aanpassen) en het feit dat er weinig nieuwe content is.

Desondanks kan ik The Thousand-Year Door niet genoeg aanbevelen. Niet alleen aan de mensen die van verfrissende role playing games houden (één die in dit geval ironisch genoeg twintig jaar oud is). Maar ook aan gamers die een complete en verfijnde game willen ervaren waar developers echt tijd en aandacht besteed hebben aan details en personages die allemaal een eigen karakter hebben (en niet bang zijn ergens een mening over te geven). Dat laatste is verreweg het sterkste punt van deze game – en daar krijg je het interactieve en fijne gevechtssysteem gewoon gratis bij.

Nintendo heeft een code voor de recensie gegeven. Je koopt de Paper Mario-remake onder meer bij Bol.com en Amazon. De adviesprijs is met 59,99 euro vrij fors voor een remake, maar voor 40 euro of minder kun je dit spel blind aanschaffen.