Onimusha 2: Samurai’s Destiny verfrist geliefde Capcom-klassieker
Onimusha 2: Samurai’s Destiny is een actie-avonturenspel dat zich afspeelt in feodaal Japan, waarin je als samoerai Jubei Yagyu vecht tegen demonen en een wraakzuchtige krijgsheer. Sven gaat de strijd aan, met zwaardgevechten en magische krachten.
Capcom heeft een aantal ‘vergeten’ gameseries, waar Onimusha 2: Samurai’s Destiny zeker onder valt. Sinds 2006 hebben we geen nieuw deel gezien, maar in 2019 verscheen wel een remaster van het eerste deel in het westen. Fans van de serie uiten dan ook al jaren de wens voor een nieuw deel en meer remasters. Eind vorig jaar onthulde Capcom dan ook eindelijk dat er een vijfde deel aankomt en dat Onimusha 2 een remaster zou gaan krijgen. Op het vervolg wachten we nog, maar de heruitgave is inmiddels uit.
In het eerste deel maakten we kennis met de slechterik Nobunaga Oda. Tijdens een veldslag die hij won, raakte hij dodelijk gewond en werd hij als dood achtergelaten. Hij bleek echter een pact met monsters gesloten te hebben, waardoor hij door kon blijven leven. Samen met de monsters, en hun god, probeerde hij Japan te veroveren, maar de protagonist Samanosuke Akechi hield hem tegen. De twaalf Oni (Japanse demonen) kozen hem namelijk uit om een Onimusha te worden; een strijder met de mogelijkheid zielen van monsters op te zuigen om tijdelijk bovennatuurlijke krachten te krijgen. Hiermee wist Samanosuke de god van de monsters te doden, waarna Nobunaga vluchtte.
Nobunaga keer terug
In het tweede deel, Onimusha 2: Samurai’s Destiny, kruipen we in de huid van een andere strijder: Jubei Yagyu. Het is een aantal jaren later, maar Nobunaga blijkt terug te zijn. Wanneer Jubei terugkomt in zijn dorp, blijkt dat monsters het net aangevallen te hebben. Niemand heeft het overleefd. Buiten het dorp komt Jubei echter een Oni tegen, die later zijn moeder blijkt te zijn. De Oni geeft hem de Onimusha-krachten, met als doel dat hij wraak neemt op Nobunaga. In de tussentijd heeft die al een aantal dorpen en steden veroverd, waardoor hij een leger van monsters én mensen heeft. Het wordt dus een zware taak voor ons Jubei.
Capcom heeft een aantal zeer geliefde series in handen en je ziet vaak elementen van de ene game in de andere terugkomen. In het geval van Onimusha is duidelijk dat Resident Evil een grote inspiratiebron was. Beide spellen hebben de beruchte tankbesturing, je komt hordes met vijanden tegen, er zijn planten die je genezen, je moet voorwerppuzzels oplossen om verder te komen en de omgevingen bestaan uit pre-rendered achtergronden met vaste camerapunten. Maar in plaats van zombies hebben we nu andere monsters, de hedendaagse setting verruilen we voor een feodaal Japan en de pistolen zijn veranderd in onder andere zwaarden.
Tactiek is niet overbodig
Onimusha 2: Samurai’s Destiny valt verder niet onder het survival-horrorgenre, maar onder de noemer action-adventure. Het grote verschil hierin is dat je niet voorzichtig rondsluipt. Je rent juist door de verschillende gebieden en en slaat om je heen wanneer er monsters verschijnen. Om het geen hersenloos buttonmashfeest te maken, beschikt het spel over verschillende elementen die je wat strategischer te werk laten gaan. Dit zijn voornamelijk kleine dingen, zoals de zielen opzuigen van de monsters. Die blijven slechts voor korte duur hangen en verdwijnen vervolgens als je niet snel genoeg bent. Aangezien ze onder meer je gezondheid aanvullen en soort-van-ervaringspunten opleveren, wil je ze niet missen. Bij grote groepen zul je dus even moeten stoppen met vechten om op een veilige plek de zielen naar binnen te werken.
Een groter element dat je weerhoudt van buttonmashen is de Issen-vaardigheid. Wanneer je aanvalt op het moment dat een vijand naar je toe springt, activeer je Issen en beëindig je vloeiend het leven van de tegenstander. Het mooie hierbij is dat de vaardigheid meteen werkt op alle vijanden in de buurt. Het is dus een effectieve manier om groepen in één keer uit te schakelen. Maar niet alle vijanden zijn even makkelijk neer te halen. Sommigen hebben bijvoorbeeld een elementzwakte, waarbij je ze enkel met het betreffende element kunt neerhalen. De natuurlijke krachten zitten op je wapens, die je onderweg verzamelt. En elk wapen speelt ook weer anders, waardoor je tijdens het vechten regelmatig wisselt van speelstijl. Zo is de katana snel, maar heeft het geen element. De gigantische hamer is daarentegen langzaam, maar sterk en heeft de aarde als kracht.
Kort en uitdagend
Hoewel Onimusha 2: Samurai’s Destiny eenvoudig begint, stijgt die al snel in moeilijkheid. Bij het eerste baasgevecht ging ik al bijna dood en vervolgens ervaarde ik ook moeite bij de normale vijanden. De truc bleek om het blokken, ontwijken en de Issen goed onder de knie te krijgen. Het spel blijft aan de pittige kant, maar wordt hiermee niet onredelijk. En voor ik het wist rolde de credits over het scherm. Dit was al na zeven uur, wat aan de korte kant is. Daarbij had ik ook het gevoel dat het verhaal grote gaten had. Zo werd er een personage geïntroduceerd, dat vervolgens niet meer terug kwam. Na de lijst met namen verscheen er gelukkig een soort flowchart in beeld, die aantoonde welke onderdelen van het verhaal je gevonden hebt. Bij mij zag je dat ik het begin vrijwel helemaal gevolgd, vervolgens een vrij groot stuk overgeslagen en pas het eind wederom grotendeels ervaren had.
En dat is tof. Je kunt het spel spelen zoals je wilt: óf je rent door het verhaal heen óf je probeert zoveel mogelijk mee te maken. Om toegang te krijgen tot de missende delen, moet je specifieke dingen doen. Zo kun je bijvoorbeeld rennen naar een bepaald gebied of bevriend raken met een aantal personages in het begin. Dat laatste bereik je door hen in een soort café cadeaus te geven. De voorwerpen die je kunt geven, vind je in de verschillende omgevingen en elk personage heeft zo zijn of haar voorkeuren. Hier ben ik in mijn eerste speelsessie mee bezig geweest, maar blijkbaar niet genoeg om meer scènes vrij te spelen. Doordat het spel niet bijster lang is, is een tweede speelsessie starten zeker geen ramp.
Een hogere moeilijkheidsgraad
De remaster brengt slechts een paar veranderingen. Het eerste dat opvalt is hoe die er grafisch uitziet. De textures zijn duidelijk opgepoetst en zien er vrij goed uit. Capcom heeft daarbij bewust het PlayStation 2-gevoel behouden. Denk hierbij aan vormen met scherpe hoeken en objecten waarvan het soms lijkt alsof ze ergens mee samengesmolten zijn. Een armband zit bijvoorbeeld in de huid van een personage verwerkt in plaats van erop. Die presentatie haalt bij mij flink wat nostalgische gevoelens naar boven. Daarnaast heeft Capcom wat kleine aanpassingen gedaan. Zo kun je nu gemakkelijker van wapens wisselen. De Onimusha 2-remaster heeft ook een hogere moeilijkheidsgraad voor de echte diehards onder ons. Tot slot kun je nu meteen vanaf het begin de minigames spelen (voorheen moest je daarvoor de main story uitspelen) en genieten van een galerij met honderden schetsen.
Een andere, zeer welkome, aanpassing is de besturing. Het oorspronkelijke spel had de zogenaamde tankbesturing, waarbij je stil moest staan om te kunnen draaien. Dit zag je vroeger bij veel spellen, zoals Resident Evil en Tomb Raider, maar voelt tegenwoordig erg verouderd. In de Onimusha 2: Samurai’s Destiny-remaster heb je gelukkig de keuze of je de ouderwetse besturing wil gebruiken, of toch de modernere variant. Voor de oorspronkelijke versie gebruik je de pijltjestoetsen en anders kun je de pookjes inzetten om vloeiend te bewegen en draaien. Hierbij ervaar je wel een minpunt van het spel: de pre-rendered omgevingen met vaste camerapunten. Met de pookjesbediening belandt je eerder in een ander deel van het level, waardoor het kan zijn dat je sommige vijanden niet meer ziet aankomen. Bij de tankbesturing ben je meer op een vaste plek aan het vechten en ervaar je dit probleem niet. Gelukkig hindert dit het spel maar weinig en ervaarde ik dit niet als een groot probleem.
Onimusha 2: Samurai’s Destiny kopen?
De Onimusha 2: Samurai’s Destiny-remaster brengt een geliefde, doch enigszins ‘vergeten’ Capcom-klassieker succesvol terug naar de moderne tijd. Het spel plaatst Jubei Yagyu opnieuw tegenover Nobunaga in een feodaal Japan vol demonen. De kerngameplay staat jaren later nog steeds overeind en gaat gelukkig dieper dan alleen buttonmashen dankzij mechanieken als het cruciaal timen van Issen-aanvallen en het absorberen van zielen voor gezondheid en upgrades. De remaster verbetert de ervaring met opgepoetste textures die de nostalgische PS2-charme behouden, en de welkome toevoeging van moderne besturing naast de klassieke tank controls – al kan dit laatste soms botsen met de vaste camerapunten.
Met een uitdagende, zij het korte, campagne van circa zeven uur, en een vertakkend verhaal dat uitnodigt tot meerdere playthroughs om alle content te ontdekken, biedt de heruitgave zowel voor terugkerende fans als nieuwkomers die de pittige, strategische actie van weleer willen ervaren, een geslaagde trip naar het verleden. De game is bovendien verrijkt met zinvolle aanpassingen zoals een hogere moeilijkheidsgraad en direct beschikbare extra content. Dit is een gamepreservatie volgens het boekje — en precies zoals we willen zien.
Capcom heeft ons een recensiecode opgestuurd. We hebben de game gespeeld op pc. Voor meer gamereviews kun je terecht in ons overzicht. Je kunt je daarnaast aanmelden voor onze Discord, waar we het over dit soort spellen en meer hebben.
