Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered is een apart geval
Met Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered brengt uitgever Aspyr twee geliefde klassiekers terug het heden in. Ten tijde van de oorspronkelijke release hebben de games hun sporen verdiend. Sven vertelt je of de remasters ook je tijd waard zijn.
Legacy of Kain: Soul Reaver heeft een speciaal plekje in mijn hart. Wanneer ik in mijn boekenkast kijk dan staan daar meerdere kunstboeken van games. Op één pronkt in het groot het personage Raziel van de Legacy of Kain-reeks. Ik vond hem altijd al wat hebben, maar ik ben er tot toe nu niet aan toegekomen de spellen te spelen. Onlangs kocht Wesley nog op een retrobeurs – voor mijn neus – Soul Reaver voor de PlayStation 1. Jaloers dat ik was! Maar inmiddels is er een remaster van Soul Reaver 1 én 2 verschenen. Het is eindelijk tijd om te kijken hoe ik deze spellen vind. En belangrijker: hebben de twee delen de tand des tijds doorstaan?
Waar de Legacy of Kain-serie vooral om bekend staat, is de manier waarop het verhaal gebracht wordt. Bij Soul Reaver is dat niet anders. Het wordt namelijk op een Shakespeareaanse manier verteld. Bijna elke zin bevat emotie en de voice-over geeft het geheel nog extra kracht mee. Daardoor word je echt in het verhaal gezogen, iets dat je meteen na de introductie merkt. Na het avontuur in het eerste Legacy of Kain-spel heeft Kain een leger van vampiers gecreëerd. Hij wil de wereld overnemen en vordert hier goed in. Als Raziel, één van zijn beste onderdanen, verschijnt met een paar vleugels kan Kain dit niet hebben. Niemand zal een machtigere vampier worden dan hijzelf. Hij rukt de vleugels van Raziel af en werpt hem in de hel. Vijfhonderd jaar later wordt Raziel wakker en merkt dat hij veranderd is in een Soul Reaver. Om levend te blijven dient hij voortaan zielen te verzamelen. Dit is niet wat Raziel wilde en dus is het tijd voor wraak.
Opgestapelde frustraties
Het verhaal krijgt mettertijd meer diepgang en zeker met deel twee wordt het erg interessant. We zeggen er bewust niet teveel over; mocht je de games nog niet gespeeld hebben, dan staat je wat moois te wachten. Bovendien doet een korte uitleg geen recht aan het gewicht van de belevenissen en gebeurtenissen. Gelukkig is de verhaalvertelling niet het enige dat Soul Reaver zo goed maakt. Het visuele aspect speelt een grote rol in de beleving. De gotische sfeer is namelijk geweldig. Ontwikkelaar Aspyr heeft bovendien zijn bekende truc toegevoegd: je kunt op elk moment wisselen tussen de nieuwe en de oude graphics. De nieuwe graphics zien er niet geweldig uit, maar in vergelijking met het origineel zijn ze wel verbeterd. De hoekige omgevingen blijven, maar dit is dan ook een charme van spellen uit de tijd van het origineel.
Bij de gameplay gaat het helaas de verkeerde kant op. In Soul Reaver baan je een weg door het rijk van Kain. Hierbij moet je gebruik maken van je platform-, puzzel- en vechtvaardigheden. Laat de besturing hierbij nou net vrij houterig zijn (de nieuwe controls ten spijt). Tijdens het springen van platform naar platform reageert Raziel net niet goed en val je voor gevoelsmatig duizenden keren naar beneden. Bij het vechten probeer je je snel om te draaien om een andere vijand aan te vallen. Maar omdat Raziel zich maar half omkeert, sla je ineens in het luchtledige. In de tussentijd word je zelf wel goed geraakt. En de camera werkt al helemaal niet mee. Die draait alle kanten op, behalve de kant die je wil.
Het is allemaal niet onoverkomelijk, maar dit soort dingen roepen wel flinke frustratie op. Eerlijk is eerlijk: dit was bij het origineel ook het geval. Hoewel we duidelijk zien dat Aspyr veranderingen aangebracht heeft in de besturing en de camerabediening, merken we tegelijkertijd dat die de oude problemen niet allemaal oplossen. Bij deel twee werkt dit allemaal nog steeds niet optimaal, maar gaat het wel een stuk soepeler. Deel één is daarnaast onoverzichtelijk. Ondanks het toevoegen van een kaart en kompas, kan het gebeuren dat je verdwaalt. Dit gecombineerd met de besturing zorgt ervoor dat ik deel één relatief snel zat was. In deel twee had ik hier minder last van: dat spel heeft een beter levelontwerp, waardoor je je weg wel vindt.
Vrijheid in het vechten
Gelukkig zijn er ook goede punten over de gameplay te benoemen. Wanneer je een vijand tegenkomt, kun je meerdere dingen doen. Je kunt bijvoorbeeld aanvallen met je vuisten. Dit duurt erg lang en maakt de kans om zelf geraakt te worden groot. Heb je echter al een andere enemies verslagen? Dan kun je soms zijn wapen oppakken en hiermee gaan vechten. Er zijn verschillende wapens te vinden, elk met bepaalde eigenschappen. Sommigen zijn snel en doen minder schade, terwijl anderen traag en juist krachtiger zijn.
Maar kijk ook zeker rond in de gebieden waar je aan het vechten bent. Regelmatig vind je obstakels als een vuurkorf, stekels aan de muur of diep water. Gooi hier de vampiers in of tegenaan en ze zullen sterven. In het tweede deel heb je standaard een wapen tot je beschikking. Het is sterk en maakt gebruik van je eigen levensenergie zodra je het te bont maakt. Let er overigens na het verslaan van een vijand op dat ze echt het leven verlaten. Na het doodgaan veranderen ze namelijk in een ziel, die kunnen ronddwalen en opnieuw een lichaam kunnen betreden. De oplossing hiervoor is om ze op te zuigen.
Tussen leven en dood
Daarover gesproken: als Soul Reaver heb je de kracht gekregen om je kaak enorm open te sperren en alle dwalende levenskrachten in de omgeving in je op te nemen. Niet alleen zorgt dit ervoor dat een vijand echt verslagen is, ook geeft het Raziel gezondheid. Wat Soul Reaver pas echt bijzonder maakt, is het feit dat je je altijd in twee verschillende werelden bevindt. Enerzijds heb je het domein van de levenden en anderzijds dat van de doden. Om in het eerstgenoemde rijk te komen, heb je zielen nodig en dien je een portaal te vinden. Eenmaal binnengetreden merk je dat je opgespaarde zielen langzaam aan verbruikt worden. Wil je dus willen blijven ‘leven’, dan dien je nieuwe zielen te sparen.
De vijanden hier zijn wel sterker en zodra je schade oploopt, dan loopt de zielmeter leeg. Als die helemaal leeg is, dan zak je af naar het rijk van de doden. De omgevingen zijn vrijwel hetzelfde, maar er zijn wel (kleine) verschillen. Zo kom je andere vijanden tegen en staan bijvoorbeeld de rivieren droog. Ga je hier ook dood, dan word je geteleporteerd naar een checkpoint en verlies je geen voortgang. Het voordeel van deze wereld is dat je als een geest door hekken kunt bewegen. Zo kom je op nieuwe plekken. Naast het gebruik moeten maken van beide domeinen, zijn er ook andere puzzels her en der te vinden. Dit zijn voornamelijk blokpuzzels. Verplaats een blok om op een platform te kunnen komen, duw ze in de juiste gaten, draai ze in de juiste richting en meer. De makers hebben aardig wat creatieve manieren gevonden om hier uitdagingen mee te maken. Wel zijn het er in deel één net iets te veel om de hele game lang boeiend te houden.
Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered kopen?
Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered is een apart geval. Beide delen zijn duidelijk flink verouderd. Dit merk je vooral bij het eerste deel, dat meer frustratie bij je oproept dan dat het plezier oplevert. Het tweede deel is op veel vlakken duidelijk beter. Daar komt het plezier duidelijk boven de frustrerende elementen uit. Om antwoord te geven op de vraag in de eerste alinea: deel twee heeft de tand des tijds zeker doorstaan. Deel één helaas niet. Aspyr heeft echter wel een mooie remaster opgeleverd. De games zien er scherp uit en de toffe sfeer komt goed naar voren. En dat blijven samen met het verhaal toch echt de sterkste elementen. Overigens is een leuke extra dat er nu stukken levels te spelen zijn die het originele eindproduct nooit hebben gehaald. Wil je dus ervaren hoe deze klassieke gameserie is of wil je de nostalgie opnieuw ervaren met een beetje nieuwe content? Dan is de remaster een mooie toevoeging aan je collectie. Zoek je echter een vermakelijke game, losstaand van de nostalgie? Dan is Soul Reaver helaas een minder goede aanbeveling.
We hebben een code gekregen van Aspyr om te games te kunnen recenseren. De remaster hebben we gespeeld op Nintendo Switch. Voor meer gamereviews kun je in ons uitgebreide overzicht terecht.
