Echoes of Wisdom review: op elke potje passen meerdere deksels

Zodra je Echoes of Wisdom voor het eerst opstart, speel je kort met Link. Dat is niet zo vreemd, want zo werkt bijna elke The Legend of Zelda-game. Maar het duurt niet lang voordat het jongetje in groen opgeslokt wordt door een scheur in de werkelijkheid, vlak voor de ogen van prinses Zelda. Ze weet zelf aan die allesverslindende leegte te ontkomen, om vervolgens opgepakt en in een cel gegooid te worden. Dit had zomaar de kortste Zelda-game ooit kunnen zijn, ware het niet voor het feetje Tri. Dat is Zelda’s nieuwe bondgenoot in deze eerste The Legend of Link-titel.

Deze The Legend of Zelda doet bijna alles anders. In plaats van de prinses redden, helpen we nu het jongetje dat haar doorgaans redt. En in plaats van alles in de omgeving kapot te maken (vijanden, potten, het gras), moeten we bouwen en opbouwen. Bovendien vechten we niet altijd direct met de kwaadwillende beesten in deze nieuwe iteratie van Hyrule, maar kunnen we het vechten voor ons laten doen. Gevoelsmatig is dit een frisse blik op een franchise waarvan de 2d-delen al jaren echte innovatie missen, ook al leent het spel elementen uit andere titels.

Mijn favoriete Zelda-spel

Echoes of Wisdom is namelijk gebouwd in dezelfde engine als de Link’s Awakening-remake uit 2019. Nu heb ik die game niet gerecenseerd voor RetroReady (wel voor een opdrachtgever), maar die titel is denk ik mijn favoriete Zelda-spel. Maar het is ook heel duidelijk dat de makers Tears of the Kingdom nog vers in het geheugen hebben zitten. Want dingen bouwen staat centraal, maar wat je bouwt is dit keer beperkt tot de objecten en monsters die je onderweg tegenkomt. Dat levert een beperkte vorm van vrijheid op waar ik extreem goed op ga.

Natuurlijk is Tears of the Kingdom veel uitgebreider daarin. Maar ‘uitgebreid’ vind ik niet altijd beter. Ik waardeer de Breath of the Wild-opvolger op technisch vlak, maar qua opzet toch iets minder. De wereld is te groot met zijn meerdere lagen en de mogelijkheden lijken eindeloos met al die verschillende bouwstenen. Ik voelde me al snel overweldigd, waardoor ik de game na 45 uur weggelegd heb. Ik was me niet aan vermaken en kon tijdens het gamen ook niet echt ontspannen, want ik kreeg constant het gevoel niet optimaal bezig te zijn.

Een mooi contrast schetsen

Echoes of Wisdom schetst daarin een mooi contrast. Ook in die game staat bouwen centraal. Maar door de beperkte opties kan ik me veel beter concentreren op een oplossing. Ik hoef niet eerst iets te bedenken, dan kijken of ik daar de bouwstenen voor heb, om vervolgens alles in een 3d-omgeving in elkaar te zetten en het dan net niet zo goed krijgen als ik van tevoren bedacht had. Ik zet nu een object of monster neer en kan meteen checken of dit het gewenste effect oplevert. Zo niet, dan haal ik dat – omslachtige – menu tevoorschijn en probeer ik iets anders.

Ik merk dat ik daardoor veel creatiever te werk ben gegaan tijdens het spelen, en ook echt dingen uitprobeer. Bedden kun je bijvoorbeeld gebruiken als bruggen en trappen, en als je dan net wat hoogte mist kan een trampoline uitkomst bieden. Ook hier heb je nog steeds het euvel dat je op zoek moet gaan naar nieuwe spulletjes. Maar de game begeleidt zo prettig langs alle belangrijke punten dat je niet echt iets kunt missen. Dat gevoel krijg ik tenminste tijdens het spelen. Daardoor kan ik me veel beter vermaken en ook ontspannen aan het einde van de dag.

Sleutels tot succes

Kort gezegd geeft Tears of the Kingdom bouwstenen voor het maken van een sleutel voor een puzzel, terwijl Echoes of Wisdom je de sleutels geeft en zegt: er moet iets tussen zitten, succes. Het gaat me niet eens om de tijdswinst, maar meer om de flow die ontstaat. Het spel houdt zijn vaart goed vast, waardoor je constant nieuwe dingen ontdekt en ontgrendelt. Nu is dat een oneerlijke vergelijking met Tears of the Kingdom, vanwege de driedimensionale aard. Maar het spreekt wel voor een voorkeur; ik kan deze opzet gewoonweg veel meer waarderen.

Onderschat overigens niet de moeilijkheidsgraad van Echoes of Wisdom. Of nou ja, moeilijk is het spel niet – het is meer dat je meerdere sleutels in hetzelfde slot kunt gebruiken. Daarbij is het van belang dat je nog steeds oplet wat een kerker aanbiedt, en je die elementen gebruikt voor het verslaan van de baas. Je bent echter vrij om te experimenteren en een andere oplossing te vinden. Mijn ervaring leert dat je dan langer bezig bent en dat voelt dan een beetje alsof je met je hoofd tegen een steen aan botst. Maar als je een idee hebt, kun je het gewoon uitproberen.

Het vertrouwde fundament

Het nieuwe systeem (de zogenaamde echo’s van objecten en monsters verzamelen en oproepen) ligt bovenop een vertrouwd fundament. De wereld die je verkent is opgedeeld in twee delen. Ten eerste bezoek je Hyrule, maar dan geheel in de stijl van Link’s Awakening. Spelers van die game komen dus thuis in een warm bad als het gaat om bediening en natuurkundige regels. Daarnaast is er de Still World, die je bezoekt door zelf een scheur te betreden, onder bescherming van Tri. Daarin ontdek je een verwrongen versie van het bekende landschap.

En hoewel de nadruk dit keer ligt op die echo’s gebruiken, is het zwaardvechten uit eerdere delen niet geheel verdwenen. Met een druk op de knop kun je voor een beperkte tijd Links krachten overnemen; maar zodra de energiebalk leeg is, kan dat pas nadat je hem opgeladen hebt. Alsof de ontwikkelaars dachten: ja, die echo’s zijn cool, maar daarmee red je het net niet altijd in benarde situaties of eindbaasgevechten. Die energiemeter zorgt voor het nodige balans in het gebruik, en doet daardoor niet heel veel af van het op poten gezette systeem, gelukkig.

The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom kopen?

Onderaan de streep levert Nintendo met Echoes of Wisdom echt een unieke Zelda-ervaring af, waarin de nadruk ligt op puzzelen. Daar moet je van houden. Maar voor iedereen die verliefd werd op die Link’s Awakening-remake en het snel gezien had in Tears of the Kingdom, is er nu een game die het beste van beide titels combineert. De stijl van de eerstgenoemde titel en de ideeën van de tweede. En dat zonder de speler te overweldigen met keuzes. Al vind ik de echomenustructuur wel vreselijk. Dat is namelijk een lange rij met opties die je steeds afgaat.

Ergens voelt Echoes of Wisdom ook wel weer een beetje veilig aan, kijkende naar alle onderdelen die het meeneemt uit eerdere delen. Maar dat is niet ongebruikelijk voor deze serie. De laag die de ontwikkelaar er dit keer overheen gegooid heeft, is verfrissend genoeg om te bedenken dat die bekende elementen juist voor een vertrouwd fundament zorgen. Zodat je niet het idee hebt álles opnieuw te moeten leren kennen, zoals bij Breath of the Wild was. Al met al is dit een ontspannend spel waarin je geheel op eigen tempo de wereld uitpluist en ontdekt.

Nintendo heeft een code gegeven voor de recensie. Je kunt The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom kopen bij Bol of Amazon.