Dragon Ball: Sparking! Zero viert de franchise
Als Dragon Ball: Sparking! Zero een nieuwe nullijn voor de gamefranchise is, dan hebben we het haast niet beter kunnen treffen. De ontwikkelaar stopte duidelijk veel passie in dit project, dat maar weinig fout doet.
Waar uitgever Bandai Namco gebruik van maakt in de marketing van Dragon Ball: Sparking! Zero is het idee dat dit een nieuw deel in de geliefde Budokai Tenkaichi-reeks is. Dit is niet zo vreemd als je bedenkt dat de Japanse naam van dezelfde reeks Sparking is. De basis van dit nieuwe deel is afkomstig uit de games die tussen 2005 en 2007 verschenen voor onder meer PlayStation 2 en GameCube, toch is duidelijk dat ontwikkelaar Spike Chunsoft inspiratie gehaald heeft uit Dragon Ball: Raging Blast (en diens opvolger).
Als je in de laatste twintig jaar ook maar een Dragon Ball-vechtspel gespeeld hebt, op FighterZ na, dan weet je wat je kunt verwachten. Een sloot aan personages, een uitgebreide verhaalmodus die niet van ophouden weet en razendsnelle gevechten in gigantische 3d-arena’s. Dat zijn de drie punten die voornamelijk verantwoordelijk waren voor het succes van Budokai Tenkaichi, en dat zijn ook de drie belangrijkste bouwstenen voor Dragon Ball: Sparking! Zero. Je krijgt in feite meer van alles dan ooit tevoren.
Een feest van herkenning
Dragon Ball: Sparking! Zero biedt namelijk, bij lancering, meer dan 180 personages aan (zo’n twintig meer dan Budokai Tenkaichi 3). Dit heeft voor- en nadelen. Het is tof dat de keuze zo uitgebreid is, maar Goku alleen al staat negentien keer in de lijst. Elke vorm heeft zijn eigen notering en tijdens het gevecht kun je soms ook nog van vorm wisselen. Het voelt enerzijds aan als onnodige opvulling, maar anderzijds kan ik de keuze hiervoor waarderen. Zo kun je immers direct met je favoriete personages spelen.
Er is daarnaast veel meer ruimte voor bekendere personages – of in elk geval characters die ik herken van de anime. Voorgaande delen moesten gevoelsmatig dieper graven om het rooster zo uitgebreid als mogelijk te krijgen. En hier merk ik het tegenovergestelde, maar dat komt wellicht omdat ik zowel Dragon Ball Z, GT als Super gekeken heb. Het is hoe dan ook een feest van herkenning. Je kunt vechters verder personaliseren met outfits en vaardigheidscapsules, wat zorgt voor veel variatie tijdens de gevechten.
Nieuwe content in wat als-scenario’s
De belangrijkste modus is zonder meer de verhaalmodus. Je volgt dit keer niet het bekende verhaal in één keer, maar bekijkt de belangrijkste gebeurtenissen nu vanuit het perspectief van uit één personage. Je begint bij de Saiyan Saga en doorloopt ook heel Dragon Ball Super. Je kunt hierbij meerdere verhaallijnen ervaren. Mis je een gevecht in het verhaal, dan biedt een ander personage het misschien aan. Sparking! Zero lijkt hierin erg op Budokai Tenkaichi, maar vergis je niet in de invloed van Raging Blast.
Want net als in die game (en Xenoverse 2) is het mogelijk dat je onderweg soms een andere keuze kunt maken in de verhaalmodus. Daardoor kom je in een wat als-scenario terecht. In tegenstelling tot eerdere games hebben die scenario’s veel meer om het lijf dan alleen wat gevechten. Er is nieuw dialoog opgenomen, de tussenscenes zijn grotendeels geanimeerd en het zijverhaal kent zijn eigen einde van de saga die je op dat moment beleeft. Dit is echt tof, omdat het nieuwe content binnen een uitgekauwd verhaal is.
Iedereen lijkt op anime-evenbeeld
Helaas komen we dan aan bij twee aspecten van Dragon Ball: Sparking! Zero waar ik me flink aan gestoord heb. Niet alle scenes zijn volledig geanimeerd, ook niet die van het hoofdverhaal. Nu snap ik dat dit enorm veel werk oplevert, maar de korte filmpjes, momenten in slowmotion en stilstaande poppetjes die kort met elkaar praten sluiten soms niet helemaal op elkaar aan. Waarschijnlijk omdat dat deel van het verhaal elders verteld wordt. Ook zijn niet alle regels tekst helaas van (de bekende) voice-overs voorzien.
Laat ik duidelijk zijn: aan de presentatie ligt het niet. Zowel in het verhaal, de cutscenes als tijdens de gevechten lijken de verschillende vechters als nooit tevoren op hun anime-evenbeelden. De uitvoering laat echter te wensen over. Daarnaast duurt het lang voordat filmpjes en notificaties geladen zijn, waardoor je na een gevecht niet snel kunt terugkeren om iets opnieuw te proberen. Als je alle alternatieve routes wil ontdekken in de verhaalmodus, dan levert dat tijdens het spelen wat frustratie op.
De unieke Custom Battles-modus
Gelukkig vergt het spel minder geduld bij de andere modi, die grotendeels goed uitgewerkt zijn. Zo is er de toernooimodus, waarin je deel kunt nemen aan verschillende toernooien uit de anime (zelfs de Yamcha Games is van de partij). Je kunt bovendien zelf een competitie oprichten, zowel offline als online, en zelf de regels bepalen. Dat Dragon Ball: Sparking! Zero spelers lekker veel vrijheid geeft, blijkt ook wel uit de Custom Battle-optie. Dit is een stand waar ik naast het verhaal veel tijd in heb gestopt, vanwege de coole gevechten.
In deze modus voltooi gevechten met unieke condities. Het kan zijn dat je een bepaalde move niet kunt gebruiken of dat personages het voor het eerst tegen elkaar opnemen. Ook kom je hier unieke cutscenes tegen, die je nooit zou tegenkomen in bijvoorbeeld de verhaalmodus. Het mooie is: je kunt zelf ook Custom Battles maken en die delen met de wereld. De opties zijn niet super uitgebreid, maar met een beetje fantasie moet je toch een eind komen. Deze stand geeft Dragon Ball: Sparking! Zero een unieke eigenschap mee.
Dingen vrijspelen
Eén van de leukste facetten van Dragon Ball: Sparking! Zero is echter dat je – zoals vanouds – allerlei dingen kunt vrijspelen. Achtergrondmuziek, nieuwe achtergronden voor je online profiel, extra vaardigheidscapsules en zelfs meer personages. Dit doe je met in-game valuta, die je verdient met normale gameplay. Je verzamelt het meeste geld in de verhaalmodus, maar: hoe meer je speelt, hoe meer je vrijspeelt. Bandai Namco had hier gemakkelijk een verdienmodel van kunnen maken met dlc; hulde dat dit niet gebeurd is.
Naast de gebruikelijke achievements en trophies kun je in het spel zelf allerlei doelen halen. Dat levert geld, titels, personalisatie-opties en personages op. De doelen zijn niet supermoeilijk, helemaal niet als je van plan bent elk personage uit te pluizen en lekker veel te gaan spelen. Ondertussen verzamel je her en der Dragon Balls (van alle drie de draken) waarmee je een wens in vervulling kunt laten gaan. Zo houdt Dragon Ball: Sparking! Zero je aandacht voor lange tijd vast en misschien wel voor weken bezig.
Verdedigen is overleven
Ik heb gemerkt dat ik me voornamelijk bezig gehouden heb met de singleplaycontent. De offline multiplayer biedt momenteel nog maar één omgeving aan, en dat is echt karig. De online multiplayer heeft ondertussen zijn eigen problemen. Het duurt een tijdje voordat je een tegenstander gevonden hebt. En in dat proces kan het spel vastlopen. Bovendien kom je soms in een lobby terecht waarin je nog steeds op je beurt moet wachten. Ben je eenmaal aan het spelen, dan merk je al gauw dat anderen beter zijn dan jij.
Tenminste, dat is mijn ervaring. Daar kan de game niets aan doen. Wat je tijdens het online vechten wel snel leert, is het belang van verdedigen. Als je dat niet kunt, dan kun je niet overleven. Ik ben zelf meer iemand die vol op aanval inzet, maar dan sta je open voor counters. Aanvankelijk lijkt Dragon Ball: Sparking! Zero een beetje oppervlakkig in z’n gameplay te zijn (je hebt snel de neiging om superaanvallen te spammen); maar zodra je die les geleerd hebt, valt dat wel mee. Het spel gaat dieper dan je verwacht.
Dragon Ball: Sparking! Zero kopen?
Dragon Ball: Sparking! Zero is echt een vette game. De gevechten voelen sneller en soepeler dan ooit en de grafische stijl evenaart de anime als nooit tevoren. Er is meer dan genoeg verhaalcontent om je een tijdje mee zoet te houden, en anders zorgen de Custom Battles wel voor verrassingen. Je kunt bovendien experimenteren met meer personages dan in andere Dragon Ball-games en krijgt daar het uitgebreide personalisatiesysteem van Budokai Tenkaichi bovenop. Je hebt simpelweg meer van alles.
Daar tegenover staan wel wat mindere aspecten. Denk dan aan de trage interface, de wisselende kwaliteit in de verhaalvertelling en de multiplayer. Dat de offline multiplayer zo tegenvalt is echt zonde, want vroeger was dit één van dé vechtgames die zo’n beetje iedereen speelde. Ik hoop dat Spike Chunsoft daar snel nog een update voor uitbrengt. Maar dan nog is dit de beste Dragon Ball-vechtgame in jaren, die zich hevig liet inspireren door alles wat hiervoor uitkwam – zowel in de games als in de anime.
Het pr-bureau van Bandai Namco heeft een code gegeven voor de recensie.