Ys Memoire: The Oath In Felghana houdt het simpel

Met Ys Memoire: The Oath In Felghana brengt ontwikkelaar Nihon Falcom, samen met uitgever Marvelous Europe, een bijzondere remaster uit. Deze versie is namelijk gebaseerd op een remake van een aangepaste versie van het klassieke spel. In 1989 kwam namelijk Ys III: Wanderers from Ys uit op onder andere de PC-8801 en MSX2. Zestien jaar later werd de game opnieuw gemaakt, met flink wat aspecten veranderd. Deze kwam in 2005 uit op de pc, onder de naam Ys: The Oath in Felghana. Vervolgens werd het als een remake in 2010 op de PSP uitgebracht en kunnen we nu in 2025 een remaster spelen op onder andere de Nintendo Switch en PlayStation 5. Het is een heel traject, maar wel één waar vele verbeteringen in zijn doorgevoerd.

Bij veel games hebben de verschillende delen losstaande verhalen. Hooguit dat die zich in eenzelfde universum bevinden, maar daar houdt het dan bij op. Bij Ys zit dat anders. Vrijwel heel de reeks is een anthologie. De serie gaat over Adol Christin en zijn vriend Dogi. Elk deel is een ander avontuur, waarover geschreven is in de wereld van Ys. Drie jaar na deel één en twee komen de twee vrienden in de buurt van de geboorteplaats van Dogi. Ze ontmoeten daar een mysterieuze reiziger die hun toekomst kan voorspellen. Uit de glazen bol komt een vreselijk vooruitzicht, maar de mannen krijgen niet te horen wat er gaat gebeuren. De voorspellende vrouw raadt beide heren sterk af verder te gaan met hun eigen reis. Dat advies gooien ze in de wind. En dat is maar goed ook. Want het levert een ouderwets lekkere rpg op, vol met monsters, een koning die de wereld wil overnemen, familieverraad én vergiffenis.

Vechten in Ys Memoire

Ontwikkelaar Nihon Falcom is buiten Japan niet zo bekend. Dit komt doordat die al vanaf het begin, 1981, voornamelijk voor de PC ontwikkelt. Geen probleem toch, zou je zeggen? Ware het niet dat rpg’s vroeger niet populair waren op de personal computers. En laat Nihon Falcom nou voornamelijk spellen in dat genre maken. Hoewel Ys ook een rpg is, deed het de dingen destijds net even anders als actie-rpg. Waar veel soortgelijke spellen uit die tijd turn-based waren, draait Ys meer om snelle gevechten vol actie. Loop om de vijand heen, zwaai je zwaard en ontwijk de aanvallen die op jou uitgevoerd worden. Daarnaast blijft het verhaal belangrijk, verdien je door te vechten ervaringspunten en kun je jouw uitrusting naar wens aanpassen.

Het vechten voelt gelukkig vloeiend aan. Je hebt een knop voor snelle aanvallen die minder schade doen en één voor sterke, maar tragere vaardigheden. Je combineert daarnaast één van deze twee knoppen met de vierpuntsdruktoets om op andere manieren schade te doen. Hierbij dien je rekening te houden met zwaktes van vijanden. Sommigen kunnen bijvoorbeeld enkel vanuit de lucht geraakt worden. Het zorgt ervoor dat je veel afwisselt tussen aanvallen en dat je niet hersenloos aan het button bashen bent. Verslagen tegenstanders laten kristallen vallen. Dit zijn bonusvoorwerpen die je een tijdelijke kracht geven. Denk hierbij aan meer aanvalskracht, meer ervaringspunten of het sneller vol laten lopen van je manabalk. Door die slim in te zetten, creëer je al snel voordeel in moeilijke gevechten.

Een mengelmoes van genres

Eigenlijk is Ys Memoire niet simpelweg in een rpg-hokje te stoppen. Naast dat de gevechten in het actiegenre passen, zijn de kerkers als een soort metroidvania opgebouwd. Er is één uitgang, maar er zijn vele kamers en gangen. Wanneer je geen zin hebt om rond te dwalen kan je met enig geluk direct naar het einde gaan. En voor de verzamelaars onder ons is het juist fijn om het doolhof te verkennen. Je kunt lekker op ontdekkingsreis gaan en alle schatkisten zien te verzamelen. Verdwalen zal je overigens niet snel doen. De dungeons zijn zo ontworpen dat je al snel op het juiste pad komt. Heb je geen zin om elke kamer op te zoeken en ben je bang dat je hierdoor belangrijke voorwerpen mist? Geen zorgen. Je hebt namelijk niet de beste gear nodig om de game uit te spelen.

Weet je aan het eind van een kerker te komen, dan wachten daar één of meer baasgevechten op je. De uitdagingen aldaar kun je dan vergelijken met het souls-like-genre. Elke baas is uniek in zijn of haar vechtstijl en de bedoeling is dat je eerst een patroon leert kennen. Zo is er een gevecht waar het een soort van bullet hell is en je vooral projectielen moet ontwijken. Tijdens het bewegen doe je schade met langeafstandsaanvallen. Of bij een andere baas dien je juist zijn eigen aanvallen te ontwijken. Zodra hij even stopt om op adem te komen, kan je je slag slaan. Maar zoals het een goed baasgevecht betaamt, hebben de meeste bazen verschillende stadia en vormen. Je moet daardoor constant scherp blijven. Dat kan soms gevoelsmatig oneerlijke momenten opleveren, aangezien je vaak sterft tijdens het uitvogelen.

Een opfrisbeurt

Dat laatste was voor mij een minpunt. Waar de kerkers uitdagend kunnen zijn, maar nooit moeilijk, stijgen de baasgevechten op een gegeven enorm in moeilijkheidsgraad. Het geeft veel voldoening als het uiteindelijk dan toch lukt. Maar de frustratie die eraan vooraf gaat maakt het het bijna niet waard. Mocht je echt niet verder komen, kan je op elk moment de moeilijkheidsgraad aanpassen. Misschien voelt dit als valsspelen — maar ik ben gewoon blij dat de optie bestaat. Dit is een goede toevoeging aan de remaster, aangezien het Ys Memoire toegankelijk houdt. Dit is overigens niet de enige aanpassing. Zo is er naast veel kleine quality-of-life-verbeteringen een turbo-optie toegevoegd. Vind je het vechten te langzaam gaan? Zet de turbo aan en speel twee keer zo snel.

Op visueel vlak zijn er veel illustraties vernieuwd. Hierdoor oogt het geheel een stuk frisser. Mocht je toch de ouderwetse afbeeldingen willen zien, dan kun je schakelen tussen de originele en bijgewerkte versies. Ook is er een nieuwe introvideo gemaakt, waardoor je nog sneller in het verhaal zit. Hierbij zal het oudgedienden direct opvallen dat hoofdpersoon Adol nu een stem heeft. Waar in vorige delen de meeste personages verrijkt waren met voiceacting, was Adol dat niet. In dit deel hoor je hem echter heel de tijd praten. En tot slot is ook de muziek onder handen genomen. De deuntjes van weleer zijn gebleven, maar klinken nu helderder. Een leuke toevoeging hierbij is dat je kunt kiezen of je de soundtrack van het origineel, de PC-8801 of van de X68000 wil horen.

Ys Memoire: The Oath In Felghana kopen?

Maar wat levert het allemaal onderaan de streep op? Een beeld dat misschien negatiever klinkt dan het is. Tijdens het spelen van Ys Memoire: The Oath In Felghana kom je namelijk geen unieke dingen tegen. Het verhaal is zeer standaard, de kerkers zijn niet bijzonder en het vechten zien we ook in andere games terug. En dat vind ik niet erg. Het spel geeft het gevoel dat de ontwikkelaars – destijds en nu –  helemaal niet bezig waren met andermans games en gewoon een leuk spel wilden maken. En dat is gelukt. Afgezien van de extreme stijging in moeilijkheidsgraad bij baasgevechten heb ik geen enkel moment gedacht dat het beter moest. Sterker nog: ik heb mij flink vermaakt en blijf voorlopig lekker doorspelen.

Dit bewijst maar weer dat als de basis in orde is je gewoon een goede game hebt. En dat is waarom ik erg uitkijk naar volgende remakes of remasters van de Ys-reeks. Nu de serie op de Nintendo Switch en PlayStation 5 verschenen is, kunnen veel mensen gemakkelijker kennismaken met de serie. Hopelijk zorgt dit ervoor dat Ys ook in het Westen populair(der) wordt en we daadwerkelijk de rest van de franchise voorgeschoteld gaan krijgen. Ik kan in elk geval niet wachten.

Ys Memoire: The Oath In Felghana is gespeeld op de Nintendo Switch. Marvelous Europe heeft ons een recensiecode gegeven voor deze review. Je kunt het spel onder meer kopen op Nintendo Switch en PlayStation 5. Mocht je iets aanschaffen via de affiliatelink, dan kunnen wij daar een kleine commissie over verdienen. Meer reviews vind je in ons overzicht.