Digimon Story: Time Stranger verkiest basis boven afwerking

Digimon Story: Time Stranger is alweer het zevende deel in de langlopende Digimon Story-serie, die ooit begon in 2006 op de Nintendo DS. Waar de eerste twee delen nog in het Westen verschenen, bleef het daarna lang stil voor fans buiten Japan. Pas in 2016 mochten we eindelijk aan de slag met Digimon Story: Cyber Sleuth op de PlayStation 4 en Vita.

Twee jaar later volgde Digimon Story: Cyber Sleuth – Hacker’s Memory, die de wereld en gameplay verder uitbreidde. Bandai Namco bracht beide spellen later nog uit voor de Nintendo Switch, waardoor een nieuwe generatie kon kennismaken met de franchise. Na zelf meer dan 230 uur in de Cyber Sleuth-games gestoken te hebben, leek de franchise echter in winterslaap gegaan. Het volgende deel was al in 2017 aangekondigd, maar de ontwikkeling liep traag. Nu, bijna tien jaar later, is het eindelijk zover Digimon Story: Time Stranger is hier. En de vraag is dan: weet deze terugkeer nog indruk te maken in een tijd waarin monster-rpg’s als Pokémon, Temtem en Palworld de markt domineren?

Tijdreizen met digitale monsters

In Digimon Story: Time Stranger kruip je in de huid van een agent van ADAMAS, een geheime organisatie die gespecialiseerd is in het onderzoeken van recente, onverklaarbare, digitale fenomenen. Al snel blijkt dat die gebeurtenissen het werk zijn van digimon, die een manier gevonden hebben invloed uit te oefenen op de echte wereld.

Na een rampzalige gebeurtenis word je terug in de tijd geslingerd, acht jaar vóór de catastrofe die de wereld in gevaar bracht. Vanaf dat moment is het jouw taak, samen met je team, te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt. Het verhaal zal geen Oscars winnen, maar het tijdreisconcept geeft de game net dat beetje extra mysterie en spanning. De setting biedt ruimte voor interessante wendingen en wisselende omgevingen, die de game fris houden op de langere termijn.

Klassieke rpg met moderne lagen

Op het eerste gezicht lijkt Time Stranger een vrij traditionele turn-based rpg. Je stelt een team samen van zes digimon, elk met hun eigen type, vaardigheden en persoonlijkheid. Vaak vechten er ook nog twee of drie gastpersonages met je mee, waardoor je voldoende variatie en strategie ervaart. De types Data, Vaccine, Virus en Free werken volgens het bekende steen-papier-schaarprincipe: Vaccine is sterk tegen Virus, Virus wint van Data, en Data weer van Vaccine. Door de juiste combinaties te maken, kun je extra schade doen of juist beter verdedigen.

Daarnaast zijn er elementen zoals vuur, water, heilig, aarde en duister. Door slim te combineren, kun je soms wel tot vijf keer zo veel schade aanrichten als normaal. Elke Digimon heeft standaardaanvallen, maar je kunt ook nog vier extra skills toewijzen, alsof je ze uitrust met speciale wapens. Dit zorgt voor veel vrijheid in hoe je je team opbouwt en de manier waarop je speelt. Liefhebbers van tachtische rpg’s zullen dit systeem in elk geval kunnen waarderen. Het gevechtssysteem voelt vloeiend en dynamisch en blijft zelfs na tientallen uren nog interessant. De animaties zijn strak, de effecten lekker flashy en het audiodesign geeft elke aanval een bevredigende klap. Wanneer je de animaties zat bent, kun je de gevechten tot vijf keer versnellen. Daardoor zit de vaart er soms goed in en blijft het trainen aangenaam.

Scan ze allemaal!

Waar je in de meeste andere monsterverzamelgames beesten moet vangen, werkt dat hier anders. Elke keer dat je een vijandige digimon verslaat, scan je die automatisch. Heb je die honderd procent gescand, dan kun je het beestje toevoegen aan je selectie. Wacht je nog iets langer, tot tweehonderd procent, dan verkrijg je een sterkere variant met betere basisstatistieken. Met meer dan 450 verschillende digimon om te ontdekken is er meer dan genoeg variatie. Van schattige kleine monsters tot gigantische cyberdraken: er zit altijd wel iets bij dat past bij jouw speelstijl. Aan personalisatie en mogelijkheden geen gebrek in Digimon Story: Time Stranger.

Elke digimon heeft verder een levelcap: een maximumlevel dat ze kunnen bereiken in hun huidige vorm. Door te digivolven (evolueren) of de-digivolven (terugkeren naar een eerdere vorm) kun je dat maximum verhogen. Het nadeel is dat je teamleden na elke verandering terugvallen naar level één, waardoor je ze dus opnieuw moet trainen. Vooral als je dit vlak voor een baasgevecht doet, kan dat frustrerend zijn. Maar het hoort bij de charme van de serie; het experimenteren met verschillende vormen en stat-combinaties is juist wat het systeem zo leuk maakt.

Alle digitale monsters kunnen in meerdere richtingen evolueren, afhankelijk van hun statistieken, eigenschappen en soms zelfs persoonlijkheid. Sommige evoluties vereisen bijvoorbeeld een hoge aanval, terwijl andere juist snelheid of verdediging nodig hebben. Het voelt soms als een puzzel die je stukje bij beetje oplost en als het lukt, geeft dat een heerlijk gevoel van voldoening.

Mooie momenten, ruwe randjes

Wat mij echter als speler altijd een beetje uit de ervaring trekt, is het typische, stille hoofdpersonage. Je speelt hier als Agent, zonder naam of stem. Dat zorgt ervoor dat je minder binding voelt met het verhaal, zeker omdat de rest van de cast wél volledig ingesproken is. Aan het begin van de game kies je tussen twee speelbare characters. Degene die je niet kiest, fungeert als je operator en die praat dus wel constant tegen je. Dat contrast maakt het gemis van een eigen stem extra opvallend. In een tijd waarin voice acting steeds belangrijker wordt voor onderdompeling, voelt dit als een gemiste kans. Maar eerlijk is eerlijk: genregenoot Pokémon waagt zich hier ook nog steeds niet aan, zien we met Legends Z-A.

Over gemiste kansen gesproken: Time Stranger voelt op sommige punten wat onaf. Bepaalde gebieden zijn prachtig vormgegeven — vol kleur, licht en detail — terwijl andere juist erg kaal en eentonig overkomen. Hetzelfde geldt voor het stemwerk. In de ene cutscene krijg je volledige voice acting, in de volgende alleen tekstballonnen. Dat haalt je soms een beetje uit het moment.
De technische kant is gelukkig stabiel: de game draait soepel, met snelle laadtijden en geen noemenswaardige bugs. Toch mist het geheel net dat laatste laagje polijst dat van een goede game een geweldige game maakt. Digimon Story: Time Stranger is meer een ruwe diamant dan een gepolijst meesterwerk, maar dat hoeft niet negatief te zijn.

De (digitale) geldkraan

Zoals we inmiddels gewend zijn van Bandai Namco, zit de game vol downloadable content vanaf dag één. Op de releasedag kon je al makkelijk zo’n zestig euro uitgeven aan extra’s: kostuums gebaseerd op de originele Digimon-anime, drie bonuskerkers en natuurlijk een seizoenspas. Die drie extra dungeons, The Hall of Exp, The Hall of Gold en The Hall of Materials, maken het gemakkelijker ervaringspunten, geld en materialen te verzamelen.

En eerlijk is eerlijk: na zo’n twintig uur begint de game behoorlijk grindy te worden, waardoor die dlc helaas bijna noodzakelijk voelt. Ik moet dan ook bekennen dat ik die ook niet heb kunnen weerstaan. De seizoenspas belooft later nieuwe verhalen, digimon en kerkers toe te voegen, wat de levensduur van de game hopelijk flink verlengt. Maar dat die content niet gewoon in het basisspel zit, blijft jammer; vooral omdat je die dus al vanaf het begin kunt aanschaffen.

Digimon Story: Time Stranger kopen?

Ondanks de negatieve noot aan het einde van deze recensie kan ik Digimon Story: Time Stranger met overtuiging aanraden aan fans van de reeks en aan rpg-liefhebbers in het algemeen. De gameplay is diep en strategisch, het verzamelen blijft onweerstaanbaar en het voortdurende proces van (de)digivolven zorgt voor een leuke dynamiek in teamopbouw. Het verhaal is onderhoudend, al mist het de emotionele diepgang van bijvoorbeeld een Persona of Final Fantasy. Maar uiteindelijk draait deze game om drie dingen: de gevechten, de kerkers en natuurlijk je digimon. Als Bandai Namco de volgende keer iets meer tijd en budget investeert in afwerking en presentatie, dan zie ik de Digimon-franchise weer zonder enig probleem op een vaste podiumplaats.

We hebben de game zelf gekocht voor deze review en hebben hem gespeeld op de PlayStation 5. Je kunt het spel fysiek kopen op PS5, bij onder meer Amazon en Bol. Mocht je iets kopen via de affiliatelinks, dan kan RetroReady daar een klein bedrag aan overhouden. Voor meer gamereviews kun je terecht in ons overzicht. Je kunt je daarnaast aanmelden voor onze Discord, waar we het over dit soort spellen en meer hebben.