Croc-remaster pakt groot probleem van het origineel aan

Toen Croc: Legend of the Gobbos eind 1997 verscheen voor de eerste PlayStation, waren de reacties gemengd. Eén van de grootste kritiekpunten op de 3d-platformer is dat die een beetje een eigen smoel mist. Veel ontwerp-, level- en spelelementen lijken rechtstreeks uit andere games van die tijd te komen, zonder dat ze echt logisch aanvoelen. Croc heeft een rugtas, omdat Lara Croft een rugtas draagt. Croc heeft een donker level met beperkt licht en zicht, omdat Crash Bandicoot spelers uitdaagt in een donker kasteel.

Daarnaast verzamel je in Croc diamanten, terwijl je in Crash Bandicoot kristallen vindt. Als je geraakt wordt, verlies je de verzameleenheid. In dit geval die diamanten, terwijl dat in Sonic the Hedgehog ringen zijn. En dan heb je nog het feit dat Croc: Legend of the Gobbos ooit begon als een Yoshi-concept voor Nintendo. Het gebrek aan originaliteit zit dus het dna van deze game. De grote vraag is: is dat erg? Ikzelf vind van niet, mits het een leuk spel oplevert. Je kunt zeggen wat je wil, maar Croc is wel een vrolijke platformer.

De geplaagde platformer

Een platformgame die geplaagd wordt door een stroeve besturing en een camera die niet altijd meewerkt. Daarnaast introduceert ontwikkelaar Argonaut geregeld ideeën die het team slechts één keer gebruikt of veel te laat presenteert, waardoor weinig concepten echt aanvoelen als uitgewerkt of compleet. Begrijp me niet verkeerd: ondanks mijn kritische blik zie ik echt wel hoe leuk Croc: Legend of the Gobbos kan zijn. Hoewel het spel over het algemeen zo uit te spelen is, word je her en de toch uitgedaagd als je er alles uit wil halen.

In de game is het de bedoeling om zowel Gobbos (lokale beestjes) te redden als diamanten te verzamelen. Per level zijn er zes Gobbos en vijf speciale diamanten (los van de normale verzameldiamantjes voor een extra leven). Als je echt alles in elk level wil halen, dan ben je daar al gauw een uur of twaalf mee bezig. Soms omdat je goed moet zoeken, maar soms ook omdat je te maken krijgt met een gameplayconcept dat verder niet uitgelegd wordt. Veel spreekt gelukkig voor zich, maar het werkt de game soms wel een beetje tegen.

Verbeterde besturing

In 1997 hielp het dan ook niet dat de camera soms tegenwerkt of dat de besturing zo stroef was. Het lag er ook maar net aan met welke controller je speelde. Had je toen al de fonkelnieuwe PlayStation-controller met twee analoge knuppels, dan ging het nog wel. Maar anders kreeg je te maken met de klassieke tank-besturing die veel vroege PS1-games typeert (zoals Tomb Raider). Dan nog kreeg je te maken met een gebrek aan behendigheid, waardoor bijvoorbeeld bijsturen na het springen niet mogelijk was en je een sprong miste.

Ik ben dan ook heel positief verrast dat Argonaut voor de remaster de controls aangepakt heeft. Croc: Legend of de Gobbos voelt daardoor heel modern en eigenlijk als nieuw aan. Je kunt de kleine krokodil daardoor bijsturen na het springen, en hebt ook veel meer zeggenschap over de richting waarin je rent. In het origineel nam Croc nogal een brede bocht tijdens het sturen, maar nu stuurt die veel soepeler bij. Alleen al hierdoor vind ik dat de remaster veel prettiger wegspeelt dan het origineel en heb ik me weinig hoeven storen.

Soms even wennen

Dat gezegd hebbende heb ik tegelijkertijd gemerkt dat de besturing op sommige momenten net te losjes aanvoelt. Het voelt alsof je over het ijs rent, ook wanneer je niet in (de haast verplicht aanvoelende) ijswereld bent. Springen werkt ook anders dan voorheen. Kort indrukken levert een korte sprong op, terwijl je met lang indrukken een hogere en langere afstand aflegt. Gecombineerd met die zwevend aanvoelde controls zorgt dat soms voor oneerlijk aanvoelde game over’s, maar toch prefereer ik dit boven het origineel.

Daarnaast ben ik erg tevreden over de camerabediening. De originele PlayStation 1-versie liet nog wel eens wat te wensen over, omdat je alleen naar links en rechts kon bijsturen. Maar nu kun je de camera ook op en neer bewegen, waardoor je een veel beter beeld van de omgeving krijgt. Daardoor vallen sommige geheimen wat eerder op, maar dat doet niets af van het plezier. Het zorgt immers voor een toegankelijker spel. Samen met de hoge framerate zit er in elk geval weinig in de weg om van de Croc-remaster te genieten.

Moderne lichteffecten

Naast de betere besturing en het verbeterde camerawerk, geniet Croc: Legend of the Gobbos natuurlijk ook van een laag nieuwe verf. Argonaut heeft alle 3d-modellen opnieuw gemaakt, zo lijkt. Bovendien zijn er moderne lichteffecten en klinkt de muziek beter dan ooit tevoren. Aangezien ik de game op PlayStation 5 gespeeld heb, mag ik ook eigenlijk niet klagen over het audiovisuele aspect. Maar als je andere remasters erbij pakt, zoals bijvoorbeeld Glover of Tomba!, dan zie je ook dat het anders kan, helaas.

Tot slot heb je de mogelijkheid het uiterlijk van de game aan te passen, net zoals dat kan binnen games als Tomb Raider IV-VI Remastered en Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered. Sven noemt dit de Aspyr-behandeling: je kunt namelijk op elk moment wisselen tussen de oude en nieuwe graphics. Je kunt zelfs elementen mengen: zo kun je een crt- of vga-filter toepassen op de moderne look, of alleen personages in PS1-kwaliteit presenteren. Voor dit soort projecten geldt: hoe meer opties, hoe beter. Zo kun je spelen zoals je zelf wil.

Croc: Legend of the Gobbos kopen?

Binnen de instellingen van de game is het ook zo dat je verschillende artwork, reclame en meer te zien krijgt. Zo kun je bijvoorbeeld meekrijgen hoe het project gegroeid is tijdens de ontwikkelperiode. Als je fan bent van de games of interesse hebt in game-ontwikkeling, dan kun je dat soort dingen vaak waarderen. Heeft geeft zo’n remaster veel meer inhoud mee, en een reden om de game op te pikken. Croc: Legend of the Gobbos kost tijdens de introductie net geen 30 euro, en dat is al met al gezien een prima prijspunt.

Kijk, Croc: Legend of the Gobbos is geen moeilijke game. Ook de uitdagingen heb je zo onder de knie. De game wordt nog altijd geplaagd door een gebrek aan originaliteit en een korte speelduur. Maar áls je dan interesse hebt in de 3d-platformer, dan is de remaster wel dé versie die je wil spelen. Het lost namelijk het grootste probleem van het origineel op door een moderne besturing toe te voegen. Daarnaast werkt de camera beter mee en ziet het spel er weergaloos uit. Dit is de beste versie van Croc die je gaat krijgen.

Argonaut Games heeft een recensiecode opgestuurd. We hebben de game gespeeld op PlayStation 5. Voor meer gamereviews kun je terecht in ons uitgebreide archief. Meld je ook aan voor onze gratis Discord, waar we nieuwtjes delen, verhalen uitwisselen en automatisch nieuwe artikelen publiceren.