Oblivion Remastered biedt ontzettend puur escapisme

Ondanks het feit dat ik zelf de oorspronkelijke lancering van The Elder Scrolls IV gemist heb, heb ik op 22 april als de wiederweerga Oblivion Remastered gedownload. Toen bracht Bethesda de game namelijk ineens uit, middels een zogenaamde shadow drop. Dan is een spel beschikbaar op het moment dat een ontwikkelaar of uitgever het aankondigde. Met een abonnement op Game Pass kun je de remaster zonder extra kosten spelen. Leuk voor de gamers, jammer voor andere games (zoals Clair Obscur, die echt je aandacht waard is).

Ik heb geen warme gevoelens voor Oblivion en kan daardoor de remaster met een frisse blik bekijken. Ik speelde dit deel pas nadat ik Skyrim had uitgespeeld, en kon me niet over de grafische kwaliteit heen zetten. Alles oogde bovendien heel erg hetzelfde. Desondanks heb ik mijn huiswerk gedaan en ben ik eens flink in de game gedoken, om te kijken naar wat het spel zo goed maakt en waar spelers vooral kritiek op hebben. Daarom begin ik deze recensie van Oblivion Remastered bij het begin, voor het volledige plaatje.

Fundamenten van voorgangers

In maart 2006 opende Bethesda Game Studios de poorten naar een nieuwe, uitgestrekte fantasiewereld met de release van The Elder Scrolls IV: Oblivion voor pc en Xbox 360 (gevolgd door een PlayStation 3-versie in 2007). Als vierde deel in de befaamde Elder Scrolls-serie bouwde Oblivion voort op de fundamenten van zijn voorgangers, maar zette het tegelijkertijd een nieuwe standaard voor open wereld actierollenspellen. Destijds vonden gamers dat Oblivion adembenemende graphics en een meeslepende wereld had.

Het avontuur begint op een typische Elder Scrolls-manier: je bent een naamloze gevangene in de Imperial City, de hoofdstad van de provincie Cyrodiil, het hart van het keizerrijk Tamriel. Het lot slaat toe wanneer Keizer Uriel Septim VII, op de vlucht voor moordenaars van de sinistere Mythic Dawn-cultus, via een geheime gang door de cel van de speler ontsnapt. Vlak voor zijn onvermijdelijke dood vertrouwt de keizer jou het Amulet of Kings toe en geeft die je de opdracht om de laatste erfgenaam van de troon te vinden.

Invasie van Tamriel

Met de dood van de keizer is de magische barrière tussen de sterfelijke wereld Nirn en de demonische dimensie Oblivion verbroken. Overal in Cyrodiil scheuren poorten open naar het helse rijk, van waaruit Daedra (demonen) onder leiding van de destructieve Daedric Prince Mehrunes Dagon het land binnenvallen. Het is aan jou om Martin Septim, de laatste erfgenaam, op te sporen, hem te beschermen en te helpen de Dragonfires in de hoofdstad opnieuw te ontsteken met het Amulet. Alleen zo stop je de invasie en Tamriel.

Oblivion’s grootste triomf was destijds de immense, levendige open wereld van Cyrodiil. Je kunt immers gaan en staan waar je wil: te voet, te paard of via een snelreissysteem. De wereld is gevuld met bruisende steden, rustige dorpjes, dichte bossen, besneeuwde bergen, verraderlijke moerassen en talloze te ontdekken locaties zoals grotten, forten en mysterieuze Ayleid-ruïnes. Leg je de wereldkaart echter naast die van moderne openwereldgames, zoals Assassin’s Creed Shadows, dan oogt die klein en schattig. Maar in 2006 was dit echt een enorme prestatie.

Resource management

De gameplay combineert actie-elementen met diepgaande rpg-systemen. Je creëert je eigen personage door een ras, geslacht, uiterlijk, geboorteteken en klasse te kiezen. Het unieke “learn-by-doing”-progressiesysteem keert terug uit Morrowind: vaardigheden zoals zwaardvechten (Blade), magie (Destruction, Restoration, etc.) of sluipen (Sneak) verbeter je simpelweg door ze te gebruiken. Het verhogen van de major skills droeg destijds bij aan het algemene level van de speler, die konden helpen primaire stats te boosten.

Gevechten zijn, zoals in andere Elder Scrolls-titels, real-time en dynamisch en speelbaar vanuit zowel eerste- als derdepersoonsperspectief. Je kunt kiezen uit een breed scala aan wapens, bepantsering en magische spreuken, en zelfs eigen unieke spreuken creëren middels speciale stenen. Het repareren van uitrusting die door gebruik verslechteren voegt bovendien een extra laag toe aan de resource management. Kortom: Oblivion biedt allerlei systemen aan en maakt alles goed zichtbaar via verschillende tabs.

Verschillende guilds

Naast de meeslepende hoofdquest biedt Oblivion (Remastered) ontiegelijk veel uren aan zijmissies en factie-verhaallijnen. Zo kun je je aansluiten bij de Fighters Guild voor huurlingenwerk, de Mages Guild voor magische studies en intriges, de Thieves Guild voor heimelijke operaties met een erecode of de beruchte Dark Brotherhood voor duistere moordcontracten. Elke factie heeft een uitgebreide eigen questline met unieke beloningen en uitdagingen. De Daedric Quests maken dit overzicht compleet.

Bij de release werd Oblivion overladen met lovende kritieken en sleepte het talloze Game of the Year-prijzen in de wacht. Critici prezen de revolutionaire graphics, de enorme schaal en dichtheid van de open wereld, de meeslepende sfeer (mede dankzij de prachtige muziek van Jeremy Soule) en de ongekende vrijheid die je als speler kreeg. Het ambitieuze Radiant AI-systeem, dat npc’s eigen schema’s gaf, werd gezien als een innovatie, hoewel het ook voor onbedoeld komische of vreemde situaties kon zorgen.

Naast lofzang ook kritiek

Toch was er ook significante kritiek. Het meest controversiële aspect was het level scaling-systeem. Vijanden en buit werden sterker naarmate de speler in level steeg, wat volgens velen het gevoel van progressie ondermijnde en de wereld minder gevaarlijk of lonend maakte. Andere kritiekpunten waren de repetitieve aard van veel kerkers (Oblivion Gates en Ayleid Ruins), de houterige personagemodellen en de onvermijdelijke bugs en technische problemen die een game van deze schaal vaak teisteren bij de lancering.

Ondanks zijn onvolkomenheden, met name de level scaling, blijft Oblivion een mijlpaal in de geschiedenis van rpg’s. Het bracht de open-wereldervaring naar een nieuw niveau van immersie en detail voor een breed publiek. Het legde de basis voor het nog grotere succes van zijn opvolger, Skyrim, en wordt door velen nog steeds gezien als een van de meest geliefde en invloedrijke games in het genre. Een reis door de weelderige landschappen en gevaarlijke diepten van Cyrodiil blijft een onvergetelijk avontuur.

Geldt dat ook voor Oblivion Remastered?

Tenminste, dat is altijd de boodschap geweest van spelers destijds. Maar hoe zit dat met Oblivion Remasterd, die bijna twintig jaar na het origineel verschijnt? Om daar antwoord op te kunnen geven, moeten we eerst kijken naar wat de remaster verandert en aanpast. Het is goed om te weten dat het echt een remaster en geen remake betreft. In principe hebben Bethesda en ontwikkelaar Virtuos niets aan de gameplay en onderliggende systemen gedaan (daar later meer over), en zijn de veranderingen audiovisueel van aard.

Volgens creatief directeur Todd Howard is de basis van de originele game uit 2006 – hoe het spel in elkaar steekt – hetzelfde gebleven. Virtuos heeft de taak gekregen om met Unreal Engine 5 heel het uiterlijk opnieuw vorm te geven. De remaster haalt echt alles uit de kast en gebruikt alle toeters en bellen van de populaire game-engine voor beteregraphics. Zo ziet de belichting er compleet anders uit dankzij zogenaamde Lumen-technologie. Dat zorgt voor een soort globale ray-tracing-verlichting en -reflecties, plus dynamische schaduwen.

Als een moderne game, maar…

Personages, materialen en effecten zijn ook opnieuw gemaakt. Je kunt daardoor meer opgaan in de wereld, al komt er af en toe nog een glimp van het origineel naar boven als het gaat om character designs en hun gladgestreken gezichten. Ogen en bewegingen zijn veel mooier gemaakt, waardoor Oblivion Remastered minder levenloos en stijf oogt. Virtuos heeft daarnaast een moderne interface toegevoegd, een verbeterd levelsysteem opgezet en een sprintknop ingebouwd. Daardoor voelt Oblivion als een moderne game aan.

Dat gezegd hebben bestaan er nog steeds flink wat interface-elementen uit het origineel. Verschillende knoppen en symbolen zijn rechtstreeks overgenomen, waardoor je nog wel merkt dat je een game speelt die twintig jaar geleden uitkwam. Verder zijn er andere dingen waar je rekening mee moet houden. Je krijgt bijvoorbeeld geen ervaringspunten voor het voltooien van missies en vinden van locaties. Ook is er geen paardcombat en krijg je dikwijls te maken met framedrops en momenten dat de game de wereld inlaadt.

Over dat progressiesysteem

Even terug naar het progressiesysteem. Destijds was niet per se slecht, maar het voelde wel wat inconsistent aan. Oblivion Remastered heeft dit aangepakt, al is het misschien niet op de manier waarop je hebt gehoopt. In plaats van de basis van het originele systeem te verbeteren, heeft de remaster het samengevoegd met dat van Skyrim. Dit maakt het systeem toegankelijker, gebruiksvriendelijker en makkelijker te begrijpen voor nieuwkomers. Het is er in elk geval niet slechter op geworden, en dat is een belangrijke kanttekening.

In het oorspronkelijke deel verbeterde je je eigenschappen door ze actief te gebruiken. Vervolgens kreeg je vaardigheidspunten die je aan specifieke attributen kon toewijzen. Het systeem was destijds beperkter en vereiste dat je je actief bezighield met de vaardigheden die je wilde verbeteren, hoewel het in de praktijk niet altijd even consequent werkte. In Oblivion Remastered ontgrendel je zogenaamd Virtues – vaardigheidspunten – die je na het stijgen in level aan drie willekeurige attributen kunt toewijzen.

Dit zorgt voor meer gevarieerde character builds en voorkomt dat je te snel overklast wordt door vijanden omdat je andere vaardigheden verwaarloost. Het nieuwe systeem voelt wat eerlijker en eenvoudiger dan het oude, maar levert tegelijkertijd, en logischerwijs, een minder hardcore ervaring op. Desondanks zullen nieuwkomers en spelers die alleen Skyrim gespeeld hebben hier meer uit kunnen halen. Samen met de sprintknop is dit de enige aanpassing die invloed uitoefent op de gameplay.

Het gevoel van ontdekken

Oblivion Remastered heeft voor mij in elk geval het grootste probleem opgelost: de grafische kwaliteit. Destijds kon ik er niet inkomen, omdat de engine flink wat te wensen overliet. Kerkers en andere omgevingen leken al op elkaar – en de herhalende wereldelementen (zoals muren en dergelijke) hielpen daar niet bij. De remaster geeft al de onderdelen een ware facelift, waardoor je ze nu beter van elkaar kunt onderscheiden. Daardoor kan ik me helemaal focussen op wat ik het belangrijkste vind in dit soort spelen: het ontdekken.

Het fijne aan games als Skyrim, maar ook Fallout 3 en 4, vind ik het rondbanjeren door zo’n wereld. Ik ben altijd vastberaden om een missie te voltooien of ergens aan te komen, maar laat me meer dan eens afleiden door een grot, dorp, zijmissie of, in dit deel, een Oblivion Gate. Ik kan mezelf uren verliezen in zo’n digitale wereld, die er in Oblivion even magisch als sprookjesachtig uitziet. Daar speelt die nieuwe engine een rol in, maar de oude vormgeving ook. De belichting doet echt wonderen voor de wereldbeleving.

Oblivion Remastered kopen?

Dat is voor mij in elk geval het belangrijkste. Ik ben me ervan bewust dat Bethesda-games niet voor iedereen zijn. Je hebt wel een beetje inlevingsvermogen nodig om er wat van te maken, en moet genoegen kunnen nemen met een wat oppervlakkige ervaring als het om de gameplay gaat. Vechten is en voelt nog steeds heel basaal, ongeacht de klasse, spreuken en wapens. Dat was in Oblivion en Skyrim al zo, en bij Oblivion Remasterd is dat niet anders. Ik heb daar zelf geen moeite mee, omdat daar voor mij de focus niet ligt.

Ik speel games ter ontspanning. Om wat anders te beleven dan de echte wereld; puur voor escapisme, dus. En dat is precies wat Bethesda-games mij bieden. Een mooi vormgegeven wereld met scherpe en sprookjesachtige graphics horen daar in dit geval bij, hoe elementair dat ook mag klinken. Als dat iets is waar je je ook in kunt vinden, en was je altijd al benieuwd naar het origineel, dan kan ik je Oblivion Remastered van harte aanbevelen. Weinig games die dit gevoel voor avontuur bewerkstelligen.

We hebben Oblivion Remastered gespeeld op Xbox Series X (via Game Pass). De game is ook verkrijgbaar voor PlayStation 5 en pc. Voor meer gamereviews kun je terecht in ons uitgebreide overzicht. Daarnaast kun je je altijd aanmelden bij onze Discord, waar we het over dit soort spellen en meer hebben.