Polymega Collection 5 en 6 presenteren games van hun tijd

Net zoals bij de voorgaande vier collecties staan ook Polymega Collection 5 en 6 in het teken van gaten in het aanbod opvullen. De Polymega-spelcomputer stelt je in staat alles consolegames af te spelen (vanaf de NES tot aan de Nintendo 64, op moment van schrijven), maar bijvoorbeeld ouderwetse arcadegames blijven daardoor achter. Daarom blijft het goed om te zien dat de fabrikant dvd’s uitbrengt met missende titels, zodat die ook netjes gepreserveerd worden. Daar betaal je wel voor: In dit geval 32,59 euro per disc.

Daar komt ook nog eens 27,94 euro aan verzendkosten bij. Hoe vaker ik producten bij dit merk bestel, hoe belachelijker ik die kosten vind. Zo heb ik onlangs ook de Atari-module besteld voor de basisunit (de console zelf). Dat heeft me bijna 150 euro gekost, waarvan 40 euro aan verzendkosten. Daar komen nog importkosten bij op, trouwens. In het geval van deze twee collecties was ik daar 21,74 euro aan kwijt. Al met al kom je dan uit op 114,86 euro voor twee discs met een handjevol games. Je moet er iets voor over hebben…

Polymega Collection 5 en 6

Het is daarnaast ook weer niet zo dat de dvd’s volstaan met games. Op de Polymega Collection 5-disc tref je namelijk maar twee spellen aan: Bad Dudes en Two Crude. Je krijgt wel allerlei verschillende versies voorgeschoteld, namelijk de arcade-, NES- en Famicom-varianten voor de eerste titel en arcade-, Genesis- en Mega Drive-versies voor Two Crude (ook wel bekend als Crude Buster). Collectie 6 heeft Heavy Barrel en Desert Assault voor arcade (en de NES- en Famicon-versies van de eerstgenoemde game).

Het is in elk geval duidelijk dat beide collecties een helder licht schijnen op de nalatenschap van Data East. Dat is een een ontwikkelaar die in de jaren tachtig en negentig een onuitwisbare stempel drukte op de arcade- en consolewereld. Deze collecties bieden niet alleen een nostalgische trip, maar ook een kans om te analyseren waarom deze spellen destijds resoneerden en wat hun blijvende impact is. Onder meer Crude Buster tref je ook aan in de tweede Data East-collectie op de Evercade-systemen.

Bad Dudes

Voor Bad Dudes, bekend van de iconische opening “The President has been kidnapped by ninjas. Are you a bad enough dude to rescue him?”, is de toon direct gezet. Als de straatvechters Blade en Striker is het jouw missie om door hordes ninja’s en eindbazen te knokken om de president (genaamd Ronnie) te redden. De arcadeversie van Bad Dudes was destijds een instant hit, grotendeels dankzij zijn simpele, toegankelijke gameplay. Een belangrijk pluspunt was dat twee spelers tegelijk de chaos konden induiken.

De graphics waren helder en de actie, hoewel niet diepgaand, was direct bevredigend. Bovendien voegden speciale moves, zoals de flaming punch, en power-ups zoals nunchaku’s en messen, een laag aan variatie toe. Het spel ademde de testosteron-gedreven actiefilmsfeer van de jaren tachtig. Mocht dat helemaal je ding zijn, dan is het goed om te weten dat die basis nog altijd staat als een huis. Die sfeer is anno 2025 misschien een beetje toondoof, maar dat doet niets af van de gameplay. Daar staat wel een kanttekening bij.

Arcade- of consoleversie?

Want na een tijdje kan die nogal repetitief aanvoelen. Maar daar hebben meerdere arcadegames last van. De moeilijkheidsgraad is, zoals typisch voor arcadespellen, ontworpen om spelers meer geld te laten spenderen, wat soms resulteert in oneerlijk aanvoelende vijandelijke aanvallen of plaatsingen. Daarbij is het moveset van de personages relatief beperkt, waardoor je niet hoeft te rekenen op strategische diepgang. Verder heeft de overstap naar de NES en Famicom voor wat beperkingen gezorgd, helaas.

Grafisch neemt Bad Dudes een flinke stap terug, met kleinere, minder gedetailleerde sprites en eenvoudigere achtergronden. Het geluid is eveneens minder impactvol dan de arcadeversie. De besturing voelt soms wat houterig aan en het aantal vijanden op het scherm is lager, wat de hectiek nogal vermindert. Je kunt gelukkig nog wel de game met z’n tweeën beleven. Al met al biedt de consoleversie een redelijke ervaring, maar met de arcadeversie aan boord heb je, los van nostalgie, geen echte reden die te spelen.

Crude Buster (Two Crude)

Crude Buster sluit Polymega Collection 5 af en wordt vaak gezien als de spirituele opvolger van Bad Dudes. In dat kader is het niet vreemd dat Polymega beide games samen verpakt. Het spel speelt zich af in een post-apocalyptisch New York in 2010 (dat was destijds de verre toekomst), waar spelers in de huid kruipen van huurlingen die de stad moeten heroveren van een criminele organisatie. De game onderscheidde zich destijds door een uniek gameplayelement: het kunnen oppakken en gooien van grote objecten.

Dat gaat dan van verkeersborden en rotsblokken tot complete auto’s en zelfs de vijanden. Dit voegt een strategisch en vaak hilarisch element toe aan de knokpartijen (wat je nog wel eens bij Bad Dudes kunt missen). De graphics waren in de jaren tachtig gedetailleerd en kleurrijk, met grote, expressieve sprites en een duidelijke, eigenzinnige visuele stijl. De humor was ook over-the-top, en de coöperatieve modus voor twee spelers was wederom een hoogtepunt. Dat is in 2025 gelukkig nog steeds allemaal het geval.

Frustrerend onnauwkeurig

Echter, net als zijn spirituele voorganger kan het zijn dat de gameplay mettertijd wat repetitief worden. De moeilijkheidsgraad is pittig en sommige hitboxes (de detectiegebieden voor aanvallen) kunnen soms frustrerend onnauwkeurig aanvoelen. Maar goed, misschien moeten we daar nu niet teveel op letten, aangezien veel gamers dergelijke collecties kopen om de games van toen opnieuw te ervaren. Het is desondanks vermeldenswaardig, helemaal als je iemand bent die zich pas net bezighoudt met retrogaming of Polymega.

De consoleport naar de 16-bit-console van Sega, de Genesis (VS) en Mega Drive (EU), is redelijk competent. Veel van de unieke gameplay, de sfeer en de coöperatieve modus zijn immers intact gebleven. Grafisch is het bovendien eveneens een goede vertaling, hoewel er uiteraard enkele concessies gedaan waren ten opzichte van de krachtigere arcadehardware, met name in het kleurenpalet en de animatiedetails. Het geluid is tot slot iets minder rijk en de besturing kan soms iets minder direct aanvoelen dan in de arcadehal.

Heavy Barrel

Op Polymega Collection 6 tref je onder meer Heavy Barrel aan. In die game moeten spelers nucleaire lanceercomplexen infiltreren die zijn overgenomen door terroristen. De naam van het spel verwijst naar een extreem krachtig superwapen dat in zes stukken verdeeld is en die je door de levels heen moet verzamelen. De arcadeversie van Heavy Barrel was bekend om zijn roterende joystick, die spelers toestond om in acht richtingen te lopen terwijl ze onafhankelijk daarvan in een andere richting konden vuren.

Dit bood een hoge mate van controle en dynamiek. Het verzamelen van de zes stukken van de Heavy Barrel en het tijdelijk ontketenen van zijn verwoestende kracht is anno nu echter nog steeds een enorm bevredigend moment. Verder is de actie intens, met veel vijanden en projectielen op het scherm, en de coöperatieve modus voor twee spelers maakt de ervaring nog leuker. De moeilijkheidsgraad is, zoals gebruikelijk voor het genre, erg hoog. Maar goed, nogmaals, dit is vrij standaard voor arcadespellen.

Een nostalgische bril

Het verliezen van een leven, en daarmee soms een stuk van de Heavy Barrel, vlak voordat het wapen compleet is, kan bovendien bijzonder frustrerend zijn. De gameplay kan, ondanks de power-ups en het superwapen, na verloop van tijd ook wat eentonig worden door de constante stroom van vergelijkbare vijanden. Het is duidelijk dat deze games van Data East echt een product zijn van hun tijd en niet allemaal de tand des tijds doorstaan hebben. Je zult ze daarom voornamelijk waarderen door een nostalgische bril.

De consoleports naar de 8-bit-consoles betekenen daarnaast een significante grafische en auditieve downgrade. Cruciaal destijds was het verlies van de roterende joystick. Op de NES moesten spelers vaak stilstaan om in een specifieke richting te vuren, wat de flow van de gameplay veranderde. Dat gevoel is ook hier aanwezig, ondanks de moderne hardware. Het aantal vijanden en de algehele chaos van de arcadeversie kunnen niet volledig gerepliceerd worden, waardoor de arcadeversie superieur blijft.

Dessert Assault

Desert Assault (ook wel bekend als Thunder Zone), is een andere run-and-gun van Data East, die spelers meeneemt naar een woestijnomgeving om een kwaadaardige dictator te bestrijden. Een van de grootste troeven van Desert Assault was destijds coöperatieve gameplay voor vier spelers, die nog steeds zorgt voor een chaotische en vermakelijke ervaring. Teamwork, of soms het gebrek daaraan, staat daarin centraal. Spelers kunnen kiezen uit vier personages, elk met hun eigen unieke wapens en eigenschappen.

Dat komt de herspeelbaarheid ten goede en tackelt de eentonigheid voor een groot deel. Het spel bevat daarnaast wat voertuigsecties, die voor variatie zorgt, en de graphics tonen gedetailleerde omgevingen en vijanden. Het spel is altijd al berucht om zijn hoge moeilijkheidsgraad, die nog verder toeneemt met minder spelers. Zelfs met vier spelers was je niet altijd verzekerd van de overwinning. Maar als je van een uitdagende game houdt, met wat bullethell-elementen, dan zit je bij Dessert Assault goed.

Polymega Collection 5 en 6 kopen?

Polymega Collection 5 en 6 bieden meer dan alleen een handvol oude spellen. Ze presenteren een stukje tastbare gamegeschiedenis, representatief voor de output van ontwikkelaar Data East en de bredere trends in de arcade- en vroege consolemarkt. Hoewel niet elk spel een tijdloze, perfecte klassieker is volgens moderne maatstaven, zijn ze wel producten van hun tijd die miljoenen spelers vermaakten. Ze bieden uitdaging, opwinding en, als je met je vrienden speelt, gedeelde triomfen en frustraties.

Het herontdekken van deze games is een herinnering aan de fundamenten waarop veel moderne games zijn gebouwd, en een viering van de creativiteit en ambitie van een pionierstijdperk in gaming. Maar dat betekent niet dat je dit soort collectie blind moet aanschaffen. Zoals gezegd speelt niet elk spel meer ontzettend lekker en moet je er rekening mee houden dat je hier de hoofdprijs voor betaalt. Je betaalt bijna 60 euro per collectie en dat is het eigenlijk niet waard, ondanks de kleine extra’s die je krijgt.

Wat vind jij van de collecties? Deel dat in de reacties en kom gezellig langs in onze Discord! Voor meer gamereviews kun je terecht in ons groeiende overzicht.