Glover heeft volop potentie, maar doet daar niets mee

Als we het over culturele klassiekers uit de Nintendo 64-tijdperk hebben, mogen we Glover niet vergeten. Die hoort, tot op zekere hoogte, in het lijstje met Super Mario 64 en Ocarina of Time. Het spel staat bekend als een vrolijke 3d-platformer vol puzzels, met een unieke besturing. Desondanks hebben veel gamers het nooit gespeeld. Hoog tijd dus voor een remaster, moet ontwikkelaar QUByte Interactive gedacht hebben. En in samenwerking met Limited Run Games is de heruitgave eindelijk beschikbaar voor Nintendo Switch, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S.

Het verhaal in Glover is niet bepaald diepgaand. Een magiër, genaamd Wizard, is bezig met het brouwen van een drankje. Er gaat echter iets mis, waardoor er een ontploffing ontstaat. De handen van Wizard vliegen eraf en zelf verandert hij in een standbeeld. Eén van de handen valt in het gebrouwen drankje en de andere vliegt uit het raam. Normaliter twee handen op één buik, maar nu gaan ze duidelijk hun eigen gang. Samen met Glover vliegen er ook kristallen het raam uit. Aangezien die normaliter het koninkrijk beschermen, zijn die erg belangrijk. Met wat magie verandert de handige… hand die kristallen in ballen, zodat ze niet kapot vallen. Hierdoor stuiteren ze echter door heel het koninkrijk heen. De andere hand, Glovel, kruipt in de tussentijd uit de ketel. Het wordt al snel duidelijk dat het drankje hem geen goed gedaan heeft. Aan Glover de taak om Glovel tegen te houden in zijn werelddominantie, de ballen te verzamelen en Wizard terug te veranderen.

Alle ballen verzamelen

Glover liftte duidelijk mee op het succes van Super Mario 64. En dat is niet erg, want veel games deden dat. Het gezegde luidt dan ook ‘beter goed gejat, dan slecht bedacht’. Je hebt in Glover een wereldhub, met portalen die leiden naar zes verschillende levels. Elke wereld heeft een eigen thema, zoals een pretpark, piraten en de ruimte. Ze hebben allemaal vijf levels, plus een eindbaas. Waar je echter bij Mario de sterren moet zoeken, vind je bij Glover de bal al vrijwel direct. Het enige probleem is dat je niet terug door het portaal kunt en je dus door de vijf levels heen moet zien te komen, uiteraard met de bal. Daardoor krijg je te maken met een aantal lange escortmissies. Yikes — zulke missies vallen niet vaak in goede aarde.

Tijdens het doorkruisen van een level kom je allerlei obstakels tegen. De oorspronkelijke makers hebben er flink op los geëxperimenteerd. Naast de standaard platformuitdagingen zijn er ook veel puzzels die werken op basis van physics. Zo is het mogelijk de kristalbal te veranderen van formaat en gewicht. In de normale vorm heb je een soort voetbal; die stuitert en manoeuvreert goed. Maar je kunt hem ook in een bowlingbal veranderen. Die bestuurt minder goed en kan niet stuiteren. Daarentegen maakt die veel snelheid wanneer die van een heuvel afrolt en kan die vervolgens bepaalde muren kapotmaken. Of je verandert hem in een stalen bal, waarmee je kunt spelen met magnetisme. Zo kom je in de circuswereld een pachinkomachine tegen. Door middel van een magneet kun je de bal optillen en erin laten vallen. Heb je geluk en valt de bal goed, dan word je beloond.

Met één hand op de rug

Glover heeft dus Mario als inspiratiebron gebruikt, en daar gelukkig een eigen draai aan gegeven. Dat juichen we normaliter toe. Het pakt alleen niet altijd goed uit. De thema’s van de werelden zijn leuk en de aankleding van de levels is dan vaak ook wel vermakelijk. Maar het lijkt erop dat de makers niet precies wisten wat ze met de grote ruimtes aan moesten. Je komt namelijk leuke levelonderdelen tegen in de verschillende werelden, maar daartussenin zit veel loze ruimte. Hierdoor voelen de omgevingen vaak leeg aan, terwijl er wel veel te doen is. Ook pakt het experimenteren met gameplaymechanismen en puzzels niet altijd goed uit. Soms levert dat saaie gameplay op.

Daarbij laat ook de besturing veel te wensen over, al is dat voor 3d-platformers uit die tijd geen vreemd aspect. Je krijgt in dit spel te maken met verschillende besturingen: als Glover zonder, met of op de bal. In de eerste vorm bestuurt alles prima. Je kunt rondlopen, springen en tijdens het springen als een vuist op de grond slaan. Dit laatste is handig om vijanden uit te schakelen, al is het soms maar tijdelijk. Zodra je de bal hebt, kan je niet meer springen. Wel kan je gaan stuiteren met de bal om hogerop te komen.

Het nadeel hiervan is dat je dezelfde knop gebruikt om de bal weg te gooien. Ben je dus iets te fanatiek op de stuiterknop aan het drukken, gebeurt het meer dan eens dat je de bal weggooit. En dit kan desastreuze gevolgen hebben. Valt je bal namelijk in een ravijn, dan verlies je een leven en begin je bij de vorige checkpoint. Rol je met de bal het water in, dan kom je er bovenop te zitten. Je bestuurt de bal dan door erop te lopen en te balanceren. Zoals het in het echt gebeurt, dien je in de tegenovergestelde richting te lopen om vooruit te gaan. Hoewel dit een fijn detail is, wekt het meer dan eens frustratie op. De overgang is namelijk vrij abrupt, waardoor je al snel de verkeerde kant op gaat.

De echte Nintendo 64-ervaring

Een ander frustratiepunt is de camera. Om te beginnen is die op de horizontale as omgekeerd. Beweeg je het pookje naar links, dan beweegt de camera naar rechts. Vooral bij vliegspellen wordt dit gebruikt, maar bij platformers is dit zeldzaam. Helaas kun je dit niet aanpassen. Het resultaat is dat je vaak op cruciale momenten de camera de verkeerde kant op beweegt, en dat kost meer dan eens een leven. Ook zit die regelmatig vast, als je bijvoorbeeld door een smaller stuk loopt. De enige oplossing is dan doorlopen en hopen dat je de camera snel om kunt draaien. Zo’n dertig jaar geleden hadden we hier nog vrede mee, maar het had de ontwikkelaar niets misstaan om het probleem aan te pakken.

Dat is een mooi voorbeeld van mijn algemene kritiek op Glover: de remake is erg mager. QUByte Interactive heeft de graphics opgepoetst, maar daar blijft het wel bij. Verder zijn er geen aanpassingen in het spel zelf gedaan. Wel kan je via het menu nu een leaderboard openen om de snelste tijden per level te bekijken. Ook is er een galerij toegevoegd met schetsen en illustraties van het origineel. Dit is leuk om te bekijken, aangezien je soms een ware evolutie in design terugziet. En tot slot kan je bij deze remaster nu onder de instellingen kiezen om scanlines toe te voegen en het scherm boller te maken, zodat het meer op een crt-scherm gaat lijken. Op zichzelf leuke toevoegingen, maar in totaal verwachtten we meer. Dit is niet bepaald de Aspyr-behandeling.

Glover kopen?

En dat vind ik eigenlijk heel erg jammer. Want ik keek ernaar uit deze cultklassieker op de moderne platformen te kunnen spelen. Dit bleek echter een koude douche te zijn, waarbij nostalgie niet genoeg is om het totaalpakket te redden. In mijn herinneringen was Glover vroeger een topspel, maar na het spelen van deze remaster weet ik weer dat het destijds ook veel gebreken had. En die zijn helaas niet allemaal verholpen. De basis van Glover is erg leuk en interessant, maar de uitvoering is vaak minder goed.

Het is dan ook jammer dat de ontwikkelaars van de remaster daar niets aan gedaan hebben. Als ze enkel de optie toevoegden om het draaien van de camera aan te passen, was het spel al zoveel beter geweest. Nu blijft het bij verloren potentie. De kleine aanpassingen en toevoegingen die ze wel deden zijn leuk, maar niet voldoende. Dit maakt het spel niet slecht, maar zorgt er wel voor dat je regelmatig frustraties hebt. In zijn huidige vorm laat de Glover-remaster zich daarom moeilijk aanbevelen.

QUByte Interactive heeft een recensiecode opgestuurd. We hebben de game gespeeld op Nintendo Switch. Wil je meer gamereviews lezen? Sla dan ons uitgebreide overzicht er eens op na. En meld je aan voor onze gratis Discord!