PXN P50 biedt niet de precisie die je zoekt, wel veel andere dingen

De PXN P50 kwam bij mij op de radar toen ik daar online veel enthousiasme over tegenkwam. Veel reviewers en contentmakers zetten de draadloze controller neer als een goedkoop alternatief voor de fantastische 8bitdo Ultimate, die als grootste nadeel zijn redelijk hoge adviesverkoopprijs heeft van pakweg 70 euro. Voor iets minder dan de helft van de prijs haal je de PXN P50 in huis, bijvoorbeeld vanuit China via AliExpress. Maar voor een paar euro meer bestel je hem gewoon op Amazon. Dat is voor veel mensen een betere optie qua garantie, bestelling en bezorging.

Ik heb hier 32,41 euro voor betaald; via Amazon kom je hem tegen voor 39,99 euro. Dat is de goedkoopste optie die ik kon vinden, via de meest betrouwbare partij. 40 euro voor een fonkelnieuwe controller betalen is niet duur, zeker niet wanneer die de kwaliteit van de 8bitdo-controllers evenaart. Wat mij als eerste aan de PXN P50 opvalt, is dat die ontzettend lijkt op een Google Stadia-controller. Het grote verschil zit hem in de plaatsing van de d-pad en analoge knuppel aan de linkerkant. PXN kiest voor een Nintendo/Xbox-indeling, terwijl Google destijds duidelijk koos voor een PlayStation-layout.

PXN P50 is lekker breed

In de basis neemt de bluetoothcontroller een hoop eigenschappen over van de Google Stadia-controller die ik fijn vind. Denk dan aan dat lekkere, brede design, waardoor je hem niet krampachtig hoeft vast te houden. Daarnaast kun je de vier actieknoppen aan de linkerkant goed indrukken en leveren ze fijne feedback. Ze zijn lekker clicky en een klein beetje sponzig, wat mij betreft met precies de juiste verhoudingen. Datzelfde geldt voor de plus- en minknoppen, evenals de buttons waarmee je een screenshot maakt en teruggaat naar het (Switch-)hoofdmenu. De eerste indrukken zijn dus goed.

Maar dan komen we ook al snel aan bij de minder fijne aspecten. Zo vind ik de schouderknoppen niet al te best. De voorste twee zakken gevoelsmatig net te diep in de behuizing, waardoor je de rand van de achterste twee knoppen constant langs je vingertoppen voelt gaan. Die achterste twee triggers zijn overigens digitaal en registreren dus geen bepaalde mate van gevoeligheid. Je drukt de knop in, of niet. Aangezien je de PXN P50 voornamelijk op de Nintendo Switch, Windows of Android zult gebruiken, is dat geen probleem. Ook het gros van retrogames doet niets met dergelijke invoer.

Niet precies genoeg

Waar ik het minst enthousiast over ben, is de d-pad. Die doet me zowel denken aan de Google Stadia-variant, als het akelige ding op de PowKiddy RK2023. Hoewel hij een prima draaipunt heeft, wat met name voor vechtspellen goed nieuws is, is dat het enige positieve aspect. Wanneer je namelijk naar rechts drukt, kan het zijn dat die niets registreert. Je moet dan nogmaals drukken of meteen hard duwen, want anders gebeurt er dus niets. Vreemd genoeg gebeurt dit niet aan de linkerkant. Je kunt hier omheen werken zodra je dat door hebt, maar het is en blijft wel een jammerlijke eigenschap.

Het ontbreekt de PXN P50 dus qua d-pad aan precisie. En datzelfde concludeer ik over de twee analoge knuppels. Die hebben namelijk een flinke deadzone, waardoor je het knuppeltje redelijk ver moet duwen om bewegingen te realiseren. Ik heb veel Tears of the Kingdom zitten spelen tijdens mijn weken met de P50 en merkte met name dat de rechterknuppel veel te wensen over liet. Zorgvuldig pins plaatsen op de gigantische kaart met de verrekijker lukte niet echt, omdat het aan een bepaalde mate van gevoeligheid ontbreekt. Onspeelbaar is anders, maar je mag meer verwachten.

Extra mogelijkheden en trilmotor

Ondanks de prijs zit de PXN P50 wel boordevol opties waar je blij van wordt. Zo kun je zelfs – in tegenstelling tot bijvoorbeeld de 8bitdo Ultimate of 8bitdo Pro 2 – amiibo scannen dankzij de ingebouwde nfc-lezer. En dat werkt perfect. Binnen enkele seconden komt er een schatkist uit de lucht vallen wanneer je wat extra hulp inschakelt van Zelda-amiibo. Bovendien zit hier een zesassige gyroscoopchip in, waarmee je games via bewegingen kunt bedienen. Op Nintendo Switch Online vind je nu Kirby’s Tilt ’n Tumble, waarmee dat perfect werkt. Hierover niets anders dan lof.

Bovendien gaat de accu van 500 mAh tot twintig uur mee op een volle lading en kun je na twee tot drie uur laden er volop tegenaan. De trilmotor in de PXN P50 is nog een onderdeel waar ik blij van word. Die is subtiel genoeg en niet overdreven aanwezig, waardoor je geen rusteloos gevoel overhoudt. Achterop zitten twee knopjes die je zelf kunt programmeren, als je dat wil. Ze staan standaard in A en Y ingesteld, waardoor je ze ook zonder benodigde app kunt gebruiken. En dat is een voordeel, aangezien de app niet goed werkt en om te veel Android-rechten vraagt. Vermijden, dus.

PXN P50 kopen of niet?

Binnen een emulatie-app als RetroArch is het overigens mogelijk de knoppen van specifieke functionaliteit te voorzien. Zo kun je er op instellen dat je terug wil gaan naar het hoofdmenu van de emulator; dan hoef je daar geen ingewikkelde knoppencombinatie voor te bedenken. Of je maakt er een snel opslag- of laadpunt mee. De knoppen zijn dus niet volledig waardeloos wanneer je ze niet instelt via de PXN-app. Die app vraagt heel veel gegevens op en stuurt die achter de schermen vermoedelijk door naar Chinese servers; daarom kun je die app het beste links laten liggen.

Ondanks het feit dat de PXN P50 heel veel voor een redelijk bedrag aanbiedt, kan ik hem niet aan iedereen aanbevelen. Daarvoor zijn de d-pad en de analoge knuppels niet precies genoeg. Zeker de mensen die vecht- en racespellen spelen kunnen beter elders kijken. Speel je veel rpg’s of andere rustige games, dan kun je de gok nemen. Dan heb je niet zo’n last van de genoemde minpunten. Want voor 40 euro is het best indrukwekkend om te zien wat hier allemaal inzit en hoe goed bijvoorbeeld de bewegingsbesturing werkt. Ook ben ik heel blij met de beschikbare kleuren.