Nintendo zou meer naar Sega moeten kijken

Het bekende forum Relic Castle, waar Pokémon-fans samenkomen om de franchise op een bijzondere manier te vieren, is officieel gesloten. Dat komt vanwege een DMCA-verzoek. DMCA staat voor Digital Millennium Copyright Act en is een uitbreiding van de Amerikaanse auteursrechtwetgeving. De wet biedt auteursrechtbescherming voor digitale inhoud. Ook stelt die regels vast voor het beheer van auteursrechtelijk beschermde werken op internet. Zo is het verboden technologische beveiligingsmaatregelen te omzeilen die worden gebruikt door auteursrechteigenaars.

De wet heeft al voor heel wat herrie gezorgd online. Heel vaak worden projecten terecht stilgelegd, terwijl je ook situaties voorbij ziet komen waarin bedrijven de aanvulling misbruiken vanuit een machtspositie. Sommige experts zouden dan ook graag een geüpdatete wet zien; maar dat geheel terzijde. Relic Castle is dankzij zo’n verwijderverzoek offline gehaald, waardoor Pokémon-fans geen centrale plek meer hebben om fangames te bespreken. De zelfontwikkelde spellen werden altijd via externe downloadbronnen aangeboden.

Relic Castle bestond sinds 2014

Dat ging al tien jaar goed; het forum werd in 2014 opgericht. In al die tijd hebben de mensen achter Relic Castle geen advertenties gedraaid, er geen geld aan verdiend en de boel altijd netjes weten te beheren. De meer dan twintigduizend leden waren goed voor meer dan zestigduizend berichten, wat Relic Castle heel wat gewicht gaf in de online wereld van Pokémon-fangames. Als je nu naar het Twitter-profiel of de officiële website gaat, dan krijg je daar het afscheidsbericht te lezen van de eigenaar en manager. Veel Pokémon-fans zijn hierdoor een vaste honk kwijt.

Het Relic Castle-forum bood zelf geen downloads aan naar fangames. Maar het stond wel toe te linken naar externe pagina’s waar je de fangames kunt downloaden. Daarnaast stond altijd in de gebruikersvoorwaarden vermeld dat het distribueren en linken naar ‘illegale goederen’ verboden is. Dan moet je denken aan illegale kopieën van games, films, muziek, roms of disc images. En mocht er wel materiaal op de website verschijnen, dan werd dat altijd verwijderd. Wat is dan precies het probleem? Nou, Relic Castle stond dus wel toe dat mensen fangames deelden.

Fangames of romhacks?

En dat is waar de schoen wringt. Want daar zijn Nintendo en The Pokémon Company, vanzelfsprekend, niet blij mee. In dit artikel staat nu al een paar keer het woord ‘fangames’, maar ‘romhacks’ dekt dezelfde lading. De spellen die de leden maakten, waren allemaal gebaseerd op roms van bestaande Pokémon-games. En anders werden er auteursrechtelijk beschermde werken (zoals Pokémon, locaties en personages) gebruikt in projecten. Projecten waar makers meestal geen geld aan verdienen, maar dat is niet relevant voor een bedrijf als Nintendo.

Voordat we daar iets dieper op ingaan, moet ik de kanttekening plaatsen dat we op moment van schrijven niet weten wie er precies achter het DMCA-verwijderverzoek zitten. De mensen achter Relic Castle geven aan dat het verzoek afkomstig was van een derde partij. Het zou zomaar kunnen dat die partij Nintendo en / of The Pokémon Company vertegenwoordigt, maar dat is nog niet bevestigd. Gezien de situatie is dat geen vreemd idee, ook niet als je kijkt naar wat er eerder in maart gebeurde. Bovendien is Nintendo altijd heel beschermend als het om z’n eigen werk gaat.

Waarom Nintendo dit gedaan kan hebben

Ik kan me in elk geval goed voorstellen waarom Nintendo besloten zou kunnen hebben een website als Relic Castle aan banden te leggen. Dit was immers een centrale hub waar mensen actief romhacks met elkaar deelden. Niet direct, want dat mag niet, maar wel in de vorm van een update voor een rom die je al dan niet zelf geback-upt hebt. Door die plek weg te halen, verdwijnt er een centraal punt dat mensen daartoe in staat stelde. Dat betekent niet dat de stroom aan fangames stopt; wellicht gebeurt dat nu meer in het geniep, of op andere plekken, zoals Discord.

Dergelijke fangames zijn voor Nintendo en The Pokémon Company ook om andere redenen storend als eigenaars van de franchise. Ze kunnen ervoor zorgen dat mensen minder tijd en geld besteden aan officiële Pokémon-games, en dan raak je de bedrijven in de portemonnee. Daarnaast kunnen er allerlei verwachtingen ontstaan vanuit de spelersbasis die ontwikkelaar Game Freak niet kan waarmaken. Denk dan aan allerlei quality of life-verbeteringen, een hogere moeilijkheidsgraad en specifieke pokémon die door fans zelf ontworpen zijn.

Oorverdovend signaal

Nu kun je roepen dat Game Freak al jaren slecht werk levert als het om Pokémon-games gaat, en dan roep ik hard met je mee. De serie laat al jaren ruimte over voor verbeteringen die fans daarom maar zelf implementeren in hun zelfgemaakte games binnen hun favoriete franchise. Ik praat daarmee het gedrag niet goed, maar ik kan wel begrijpen waar die groep mensen vandaan komt. Persoonlijk snak ik ook meer naar uitdagende gameplay of games die gewoonweg veel beter draaien op hun hardware – maar dat is aan Game Freak, en niemand anders.

Desondanks zou ik toch graag zien dat Nintendo, The Pokémon Company of Game Freak hun houdingen ten aanzien van fangames aanpassen. Want de makers van dergelijke spellen geven een oorverdovend signaal af door te laten zien op welke punten de Pokémon-gamefranchise verbeterd kan worden. Niet dat de ontwikkelaar ineens al die ideeën moet overnemen, maar nu sluiten de drie partijen direct de deur voor concepten van buitenaf. En dat kan een gigantische franchise als Pokémon misschien nog meer schade toebrengen dan een verzameling romhacks.

Sega pakt dat beter aan

Sega pakt dit mijns inziens veel beter aan. Als je kijkt naar de hoeveelheid Sonic the Hedgehog-games die door fans gemaakt zijn, dan kom je daar in een heel mensenleven niet doorheen. Oké, niet alle games zijn van gelijk niveau, maar het aanbod lijkt eindeloos. En in plaats van al die projecten neersabelen, pikt Sega de beste ontwikkelaars er gewoon tussenuit. Dat overkwam onder meer Christian Whitehead. Die mocht in 2009 ineens bij Sega komen werken, nadat hij de uitgever overtuigd had met zijn Sonic CD-port, inclusief eigen engine, voor de iPhone.

Later bracht de nieuw opgezette studio Headcannon ook ports uit van Sonic the Hedgehog en Sonic the Hedgehog 2 voor mobiele apparaten, die allemaal heel soepel draaiden op de hardware uit 2011. Dit werk, samen met de titel Freedom Planet 2, was voor Sega overtuigend genoeg om hem zijn eigen Sonic-game te geven, in de vorm van het geliefde Sonic Mania. Later verscheen nog Sonic Mania Plus (met extra downloadable content) en zagen we dat Whitehead meewerkte aan Sonic Origins. Zijn nieuwste titel is overigens ook je tijd waard: Penny’s Big Breakaway.

Op de y-splitsing

Niet dat Nintendo nu ineens met elke ontwikkelaar van een fangame of romhack in gesprek hoeft te gaan. Want nogmaals: de ene game is de andere niet. Maar als je als bedrijf ziet dat er heel veel spelers van een bepaalde fangame zijn, omdat de ideeën heel goed uitgewerkt zijn, dan sta je op een soort y-splitsing. Zorg je ervoor dat je mensen tegen je in het harnas werkt door rechtmatig voor je intellectuele eigendommen te gaan staan? Of neem je gewoon eens een kijkje om te zien of je hier de krenten uit de pap kunt halen? Sega koos destijds voor optie twee.

En het zou Nintendo, The Pokémon Company of Game Freak eens sieren als ze hetzelfde zouden proberen. Natuurlijk zit er veel achter de productie van een Pokémon-game. Je moet pokémon ontwerpen, de stijl ontwikkelen, zorgen voor grafische pracht en nieuwe gimmicks bedenken en dat terwijl je worstelt tijd en geld. Door mensen met frisse ideeën van buitenaf aan te trekken, kun je het jezelf als ontwikkelaar op veel punten gemakkelijker maken. En daar kan iedereen van profiteren. En ja, dat levert mogelijk meer fangames op, maar ook een grote inspiratiebron.