MagicX XU10 combineert fijne hardware met beperkende software
De MagicX XU10 is een retrohandheld die door Powkiddy verkocht wordt en een aantal unieke elementen aanbiedt. Maar is dat genoeg om op te vallen binnen deze markt of zijn er inmiddels aantrekkelijke opties genoeg?
Zo nu en dan kom je handhelds van andere fabrikanten tegen op websites waarop je ze niet verwacht, zoals we kunnen zien met de MagicX XU10. Deze retrohandheld schaf je aan via de website van Powkiddy. Hoewel dit in eerste instantie vreemd lijkt, gebeurt het toch vaker dan je zou denken. Zo is me opgevallen dat bijvoorbeeld de Miyoo Mini+ her en der opduikt bij allerlei online aanbieders, ook als ze zelf dit soort handhelds verkopen. Laat er in elk geval geen verwarring over ontstaan: de MagicX XU10 is géén Powkiddy-handheld, en dat merk je aan een aantal facetten.
Voordat ik daar dieper op inga, is het goed om te weten dat de MagicX XU10 geen goedkope retrohandheld is. Zeker niet als je kijkt naar de prijzen van de R35S en R36S. Beide handhelds kosten omgerekend zo’n 60 tot 70 euro, terwijl de MagicX XU10 iets meer dan 78 euro gekost heeft. Dit is nog steeds niet ontzettend veel geld, maar al wel dus bijna twintig euro duurder dan de R36S. Is er dan nog wel ruimte voor nóg een verticale handheld die in feite hetzelfde kan als de Anbernic RG35XX, Miyoo Mini+, Game Console D-007 en de twee R-consoles? Dat is een goede vraag.
MagicX XU10 heeft goede hardware
Een vraag die zich helaas wat lastig laat beantwoorden, omdat we te maken hebben met een allegaartje. Ik begin graag positief. Aan de hardware ligt het namelijk niet. Onder de motorkap zit een RK3326S-processor en 1 GB aan werkgeheugen. Oplettende lezers is opgevallen dat er een S achter de RK3326 staat; de MagicX XU10 heeft dus niet precies dezelfde cpu als de R35S, R36S en de rest. Maar het verschil is niet eens noemenswaardig, dus verwacht geen al te hoge prestatieverschillen. De chipset kennen we verder door en door, en die bevat dus ook geen verrassingen meer.
De MagicX XU10 beschikt over een accu met een vermogen van 3.000 mAh, en daarmee kun je meestal een uur of zes, zeven gamen. De R36S heeft een iets grotere batterij (3.200 mAh), maar presteert ongeveer even goed. Ook hier merk ik geen noemenswaardige verschillen, waardoor dat hogere prijskaartje wat mij betreft nog niet verantwoord is. Is het scherm dan zoveel beter? Hij kan wat helderder ingesteld worden, maar het contrast en de kleuren ogen mooier op de R36S. Het is dus maar net wat je belangrijker vindt. Verder klinkt de audio iets scherper dan elders.
In tegenstelling tot veel vergelijkbare handhelds voelt de MagicX XU10 wel hee solide en stevig aan. Het plastic voelt hoogwaardig, en het is daarnaast tof om te zien dat je er een opbergzakje bij krijgt in dezelfde kleur als de handheld. En hoewel de MagicX XU10 veel wegheeft van concurrerende handhelds, doet de fabrikant net even wat dingen anders qua ontwerp. De analoge knuppels zitten dieper in het omhulsel en laten zich comfortabeler bedienen. Achterop zitten de aan-uit- en resetknoppen en rechts zit een menuknop, die per emulator van functie verandert.
Maar die software…
En dan komen we eigenlijk meteen aan bij een heikel punt, dan flink wat roet in het eten kan gooien: de software. Laten we beginnen met die knop aan de zijkant, rechts. Binnen de ene emulator is dit een menuknop, waarmee je bijvoorbeeld een savestate aanmaakt of laadt, terwijl die bij de andere emulator direct teruggaat naar het hoofdmenu. Dat hoofdmenu komt je wellicht al bekend voor wanneer je wel eens van die gameboxen voorbij ziet komen; emulatiekastjes die je aan een tv koppelt. Dit is namelijk Pandoras Box, die er over het algemeen eigenlijk prima uitziet.
En ook op de MagicX XU10 komt die software, bovenop EmulationStation, prima tot z’n recht. De interface oogt overzichtelijk en brengt allerlei belangrijke informatie naar voren. Je ziet de game- en consolenaam staan en krijgt vaak ook een screenshot te zien. En bij sommige systemen – dus niet allemaal – kun je meteen een laadpunt inladen. En dat is waar het positieve een beetje ophoudt. Tenminste, als ik let op een fijne plug-and-play-ervaring, wat veel van deze verticale handhelds willen aanbieden. Want vanaf dit punt beperkt de MagicX XU10 je namelijk enorm.
Wanneer je een game hebt opgestart, dan weet je eigenlijk niet waar je aan toe bent qua opties. Het is duidelijk dat (in elk geval een groot deel van) de handheld gebruikmaakt van RetroArch, maar zonder omweg heb je slechts toegang tot de meest basale functies. Druk je tijdens het gamen op de G-knop (de knop rechts) dan opent het menu van RetroArch zich. Pas wanneer je On-Screen Overlay selecteert en dan snel twee keer op B drukt, komen de overige functies tevoorschijn. En vanaf dat punt moet je ook een deel blind varen, omdat dan nog steeds niet alles in beeld staan.
De visie van een ander
Wanneer je hier andere software op zou installeren, kun je dergelijke problemen omzeilen. Maar ik test handhelds zoals ze binnenkomen, en verander alleen zaken die toegankelijk en begrijpelijk zijn – omdat ik er niet van uitga dat het gros van handheldeigenaars zin heeft om zo’n retrohandheld helemaal onder handen te nemen. Dat kan natuurlijk wel. En ik weet ook dat wanneer je dat doet, de handheld veel beter presteert en veel meer opties voorschotelt, maar dan is ook meteen de unieke ervaring weg die MagicX XU10 aanbiedt. Want de software is nu zoals de maker dat graag heeft.
En wanneer de hardware zo veel op elkaar lijkt als op deze markt, dan kan software een zeer belangrijke rol spelen. Daar weet Miyoo alles van; niet voor niets werkt de community aan een versie van dat besturingssysteem voor de handhelds van Anbernic. Zo’n beperkte software-omgeving is overigens niet alleen maar nadelig; nog een reden om de handheld te recenseren zoals die binnenkomt. Want zo kun je als gebruiker ook geen dingen aanpassen waar je geen weet van hebt en hoef je je ook niet bezig te houden met allerlei zaken waar je wellicht geen trek in hebt.
Maar dan ben je overgeleverd aan andermans visie. En daardoor hoeft de MagicX XU10 niet voor iedereen te zijn; in elk geval niet voor een ervaren retrohandheldgebruiker. Want de fabrikant heeft namelijk ook allerlei dingen ingesteld voor het scherm. Zo zijn er filters actief waar je helemaal niet van hoeft te houden. De beelden ogen daardoor misschien wat scherper, maar ook wat modderiger. Veel mensen in de retrogemeenschap houden juist van zuivere, niet per se scherpere beelden. Maar als beginneling of casual liefhebber kan een voorgeprogrammeerde omgeving volstaan.
Vooral een fijne d-pad
Los daarvan maakt de MagicX XU10 indruk met de actieknoppen en de d-pad. De verschillende knoppen laten zich gemakkelijk indrukken en reageren bijzonder snel en accuraat. Maar ook hier staat een vreemde ervaring tegenover. De knoppen zijn namelijk omgedraaid. A zit op de plek van B en andersom, terwijl X en Y eveneens omgewisseld zijn. De meeste handhelds pakken die anders aan. Binnen de software kun je dit – met de genoemde omweg – omwisselen, maar je moet dat dan per emulator aanpassen. Dat geldt overigens ook voor andere, algemene instellingen.
En dat is allemaal best zonde, want vooral de d-pad is indrukwekkend goed en effectief. De vierpuntdruktoets bestaat als het ware uit vier losse knopjes die doen denken aan een PlayStation-opstelling, maar reageert net zo soepel als een d-pad op een Retroid, bijvoorbeeld. Dit is met name handig voor vechtgames en platformers, waar veel behoefte is aan precisie. De schouderknoppen zijn alles behalve perfect en reageren zoals je verwacht dat ze reageren: luid en totaal niet veerkrachtig. Het is duidelijk dat de MagicX XU10 een retrohandheld met twee verschillende kanten is.
MagicX XU10 kopen?
En gezien het hoge prijskaartje vind ik daarom de MagicX XU10 een moeilijke handheld om aan te bevelen. Enerzijds vind ik het tof om te zien dat de fabrikant de moeite neemt om een iets van een eigen software-omgeving te presenteren (die hevig leunt op bestaande opties), waardoor er een unieke ervaring ontstaat. Ook over de hardware ben ik grotendeels te spreken. Maar tegelijkertijd is de software behoorlijk beperkend en weet je als gebruiker niet altijd waar je aan toe bent. Mocht de MagicX XU10 twee of drie tientjes goedkoper worden, dan kun je je hier aan wagen – eerder niet.
Ga je je er toch aan wagen? Koop hem dan bij Powkiddy, voor de laagsteprijsgarantie.
“Deze retrohandheld schaf je aan via de website van Powkiddy”
Nee, de verkopers zitten op aliexpres.
“En gezien het hoge prijskaartje vind ik daarom de MagicX XU10”
AMPOWN XU10
Kost gemiddeld 35-50 euro…
Ik ben vrij duidelijk geweest over waar ik deze handheld gekocht heb. Ik weet dat er kloonapparaten zijn voor een lagere prijs (en wie weet is dit wel een kloon van een kloon, soms is dat lastig te achterhalen). Maar het onderwerp van deze review is duidelijk. Zie de titel en de link naar de shop.
Ik weet niet of je met deze comment mensen naar je eigen winkel probeert te leiden, maar dit is niet de manier. Als je wil dat ik een specifieke handheld test, mag je me daarover altijd mailen of iets opsturen. Voor nu heb ik de link naar je verkooppagina weggehaald.