Razer Edge heeft de markt voor Android-handhelds vroeg laten pieken
De Razer Edge is een krachtige Android-handheld die veel in zijn mars heeft, maar tegelijkertijd flink beperkt wordt door problemen. Desondanks is dit een interessant stuk hardware, omdat dit eigenlijk geen echte handheld is.
Ondanks het feit dat de Razer Edge – op moment van publiceren – al een paar maanden oud is, leent de hardware zich uitstekend voor een verse blik. Dit najaar, en in de maanden daarna, kunnen we namelijk krachtige Android-handhelds verwachten, zoals de Odin 2. Die hebben zeer capabele processors aan boord. Omdat de Razer Edge de krachtigste (gaming-)cpu van begin 2023 heeft, is het interessant om te zien hoe die specificaties zich weerhouden tot de volgende generatie retrohandhelds. Zo hebben we allemaal direct vergelijkingsmateriaal tot onze beschikking.
Wat de Razer Edge mijns inziens nog meer interessant maakt, is dat dit eigenlijk geen retrohandheld is. De Edge is een compacte tablet met een scherm van 6,8 inch, waar je een controller van hetzelfde merk aan bevestigt. Je kunt die controller ook in combinatie met je eigen Android-smartphone gebruiken, maar de gamingprestaties zijn dan natuurlijk niet gelijk aan wat Razer aanbiedt. De controller, de Razer Kishi V2, sluit je aan via usb-c en heeft een rekbare houder. Daardoor passen er kleinere smartphones in; maar alles met een scherm van meer dan 6,8 inch past niet.
Razer Edge is flink aan de prijs
Hoewel de Razer Edge sinds januari 2023 verkrijgbaar is, heeft de fabrikant de prijs nog niet verlaagd. Ik bestelde het product via de officiële website en heb (voor de tablet en controller) 499 euro betaald. Daar koop je ook een Xbox Series-console of Nintendo Switch voor (en houd je misschien nog geld over), waardoor we dus spreken van een flinke investering. Ter vergelijking: ik heb 464 euro betaald voor de Odin 2 Max (via Indiegogo) en die heeft waar mogelijk nog meer in z’n mars. Maar die prijs is exclusief btw, waardoor beide, krachtige gamingapparaten elkaar qua prijs niet ontlopen.
Over de prestaties van de Odin 2 Max kan ik logischerwijs niets zeggen. Ik heb de Android-handheld immers nog niet ontvangen. Maar ik heb de afgelopen weken wel tijd gespendeerd met de Razer Edge en daardoor kwam er bij mij wel een vraag naar boven borrelen: hoeveel kracht heeft een retrohandheld nou écht nodig? The sky is the limit, wordt vaak gezegd als het om cpu’s gaat. Maar voor Android is er een duidelijke grens aan nuttigheid. Bepaalde consoles (zoals PlayStation 3, Xbox 360 en PS Vita) hebben geen (goede) emulators, dus waar ga je die kracht voor gebruiken?
PSP-games in 4k? Dat kan gewoon
Nou, om je PSP-games in 4k te spelen. De Snapdragon G3x Gen 1 is snel genoeg games van die handheld in tien keer de originele resolutie af te spelen, alleen heb je daar weinig aan. Los van het feit dat cutscenes kunnen stotteren, niet in resolutie verhoogd worden en de gameplay niet zonder framedrops versneld kan worden, is het scherm niet toereikend genoeg. Met een resolutie van 2.400 bij 1.080 heb je vrij weinig aan al die extra pixels. Gelukkig ogen PSP-games in zes keer de resolutie ook prettig. Dan kun je ongestoord – zonder gestotter of framedrops – spelen op de Razer Edge.
Daarnaast is dit nu één van de weinige retrohandhelds (ik gooi hem gewoon op de stapel, ook al is het eigenlijk een tablet) waar je GameCube in volledige snelheid op kunt spelen. Zonder framedrops, zonder gestotter. Het is daarnaast zelf mogelijk de beeldkwaliteit te verhogen, net als bij de PSP, zonder dat de Razer Edge begint te zweten. Ja, de ventilator draait soms overuren, maar echt warm wordt het apparaat niet. Datzelfde geldt voor PlayStation 2-games, die vaak minder goed tot heel slecht presteren op handhelds als de Anbernic RG405V en Retroid Pocket 2S.
Android-handhelds hebben al gepiekt
Als het gaat om de wat moeilijkere systemen (zoals PSP, GameCube en PlayStation 2), dan hebben we dus eigenlijk al een handheld die het allemaal aan kan. Zelfs in verhoogde resoluties, zonder kwaliteitsverlies of gestotter. De enige console die dan wellicht een doorslaggevende factor kan zijn is de Nintendo Switch, maar persoonlijk doe ik daar niets mee. Nintendo ondersteunt die console nog actief, en de games zijn nog gewoon beschikbaar; en daarom emuleer ik dat apparaat niet. Maar ik heb online wel gelezen over succesverhalen met een handjevol lichte games die werken.
Maar als we al op dat niveau zitten met Android-handhelds, wat hebben we dan per se aan nog krachtigere apparaten? Het is namelijk niet zo dat we meer power of snelheid nodig hebben zolang de ontwikkeling van goede emulators voor bijvoorbeeld PlayStation 3, Xbox 360 en PS Vita op zich laten wachten. Bovendien is het zo dat het gros van de Android-games, die je via Google Play downloadt, prima fungeren met mindere hardware. In dat geval zou je wellicht kunnen stellen dat de Razer Edge ervoor gezorgd heeft dat de markt voor high-end Android-handhelds vroeg in 2023 piekte.
Razer Edge heeft wat nadelen
Als we de focus van prestaties even verleggen, dan zien we dat er nog best wat ruimte is voor verbetering. Maar dan komt het veelal aan op smaak of implementatie van doodnormale onderdelen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je de Razer Kishi V2 geen fijne controller vindt. Persoonlijk vind ik de analoge knuppels te dicht op de knoppen zitten, en dat de knoppen net even te clicky zijn. Toegegeven, ze reageren ontzettend vlot, maar de feedback van de knoppen op onder meer de Anbernic RG405V, Retroid Pocket 2S of mijn oude, vertrouwde Odin Pro bevalt beter.
Daarnaast heeft Razer ervoor gekozen om het scherm van de Razer Edge ronde hoeken te geven. Als je games in 4:3 of zelfs 16:9 speelt, heb je er mogelijk weinig last van. De Edge heeft een schermverhouding van 20:9, waardoor je geen stukje gameplay mist. Maar die verhouding zorgt wel voor dikke, zwarte randen. Ook kan het zijn dat bepaalde menu-elementen of informatie deels achter de ronde hoek verdwijnen. Voor 499 euro zijn dit niet de dingen waar je je aan zou hoeven storen. Elk klein ongemak weegt zwaarder mee, omdat je er immers een flinke zak geld voor betaald hebt.
Daarbij zijn we inmiddels bijna een jaar verder en heeft Razer nog steeds een specifieke belofte niet waargemaakt. Ondanks het feit dat je een micro-sd-kaart van 2 TB in het apparaat kunt plaatsen, kun je er niet optimaal gebruik van maken. De kaart werkt alleen wanneer je hem formatteert met FAT32, terwijl je liever exFAT gebruikt. FAT32 beperkt namelijk de bestandsgrootte, en dat kan lastig zijn wanneer je hier grote PlayStation 2-games op wil spelen. Razer beloofde een update uit te brengen die de support toevoegt, maar op het moment van publiceren hebben we de update niet gezien.
Razer Edge kopen?
Desondanks is de Razer Edge alles behalve een slechte Android-handheld. Sommige dingen werken inderdaad minder goed. En het zijn van die typische dingen waar je niet mee bezig wil zijn als je ergens 500 euro voor neertelt. Maar als het om comfortabel gamen gaat, dan pak ik toch liever mijn Odin Pro erbij. Ja, daar kan ik technisch gezien minder games op spelen (of in minder hoge kwaliteit), maar het speelt wel lekkerder. Ondanks het inferieure scherm en de ietwat verouderde specificaties. Maar goed, ik heb daar dan ook ongeveer de helft van wat de Razer Edge kost voor betaald.
Overweeg je nu een Edge te kopen, wacht dan even. In elk geval totdat de krachtpatsers van Ayn (Odin) en Ayaneo verkrijgbaar zijn. Mijn hoop is dat Razer de prijs van de Edge verlaagt. Dat lijkt me een slimme zet, aangezien in elk geval de Odin 2 Max krachtiger en ongeveer even duur is. Het verschil in emulatieprestaties is naar mijn verwachting verwaarloosbaar (of voor de leek niet zichtbaar), omdat de Edge al op zo’n hoog niveau zit. Maar als je bereid bent zoveel geld te betalen voor een handheld, dan kun je wellicht beter kijken naar handheld-pc’s, zoals een Steam Deck of ROG Ally. Daar kun je veel meer uithalen, en meer gameconsoles op emuleren.
