Ayaneo Pocket DMG gaat soms niet ver genoeg

Als je in de markt bent voor een krachtige handheld voor retrogames, dan is de kans groot dat je de Ayaneo Pocket DMG op het oog hebt. Dit is één van de krachtigste en duurste Android-handhelds van dit moment. Het apparaat spreekt veel mensen aan met zijn traditionele ontwerp, dat sterk doet denken aan de ouderwetse Nintendo Game Boy. De DMG-term in de naam verwijst daarnaar. DMG (Dot Matrix Game) was de projectnaam voor de handheld. Gelukkig blijft het qua schermkwaliteit bij een knipoog.

Ik heb de Ayaneo Pocket DMG besteld via Indiegogo. Ik ben niet gegaan voor het duurste model, ook al ziet die er wel het tofste uit met zijn traditionele Game Boy-kleuren. Maar ik vind het een beetje overdreven om 643 euro neer te tellen voor 16 GB aan werkgeheugen en 1 TB aan opslag. Nu zou dat apparaat toekomstbestendiger kunnen zijn; maar voor nu ben ik gegaan voor 12 GB aan werkgeheugen en 256 GB aan opslagruimte. Dat kostte me al 432 euro omgerekend, en daar kwam 110 euro aan importkosten en btw bovenop.

Diep in de buidel tasten

Dit is één van de drie Android-handhelds die het merk dit jaar uitbrengt met de Qualcomm Snapdragon G3X Gen 2-processor (de opvolger van de cpu in de Razer Edge). Die chipset heeft behoorlijk kracht en snelheid in huis. De G3X Gen 2 is beter dan de processors in de Odin 2 Max en Odin 2 Mini, bijvoorbeeld, en vergelijkbaar met die van de Asus ROG Phone 8 Pro en Samsung Galaxy S24 Ultra. Je haalt dus behoorlijk veel kracht in huis, waarmee je op hoog niveau games kunt emuleren. Daarvoor tast je zo diep in de buidel.

De andere twee handhelds die Ayaneo van deze cpu voorziet, is de Ayaneo Pocket S (die medio 2024 op de markt verscheen) en de Ayaneo Pocket Evo (die op moment van schrijven onderweg is naar mij). Alle de drie de handhelds hebben overigens hun eigen kwaliteiten, unieke elementen en nadelen, waardoor er genoeg te kiezen is. Binnen dezelfde lijn valt overigens de Ayaneo Pocket Micro, één van mijn favoriete handhelds van 2024. Die beschikt over een minder krachtige chipset. Gezien de doelgroep is dat niet erg.

Verticale, Game Boy-achtige handheld

Het grootste verschil tussen de Ayaneo Pocket DMG en de genoemde handhelds hierboven, is dat Game Boy-achtige uiterlijk (gemengd met wat Analogue Pocket-elementen). Voorop zitten vier achtieknoppen met een zachte lading tijdens het indrukken. Links zit een stevige vierpuntdruktoets die bevestigend klinkt en een redelijk kantelpunt heeft. Hoewel ik voel dat ik met mijn duim over de d-pad rol en zie dat die accuraat reageert, vind ik tegelijkertijd de laag aan de bovenkant (waar je duim op rust) te glad en te zacht.

Als het om d-pad gaat houd ik meer van rigide varianten die een beetje tegengas geven. Ik ben me ervan bewust dat de lijn tussen rigide en zacht heel dun is. Maar ik vind de vierpuntdruktoetsen op de Analogue Pocket en Retroid Pocket 5 bijvoorbeeld heel fijn aanvoelen en prettig reageren op mijn input. Aangezien dit zo’n persoonlijk punt is, kan het gevoel voor jou anders zijn. Maar gezien de prijs vind ik dat ik kleinere dingen kan benadrukken. Die kunnen namelijk veel invloed hebben op de algemene ervaring.

Premium look and feel

Daar komt bij dat ik de Ayaneo Pocket DMG over het algemeen vrij glad vind. Begrijp me niet verkeerd: het systeem ligt lekker in de hand en voelt zijdezacht aan, maar het geeft me ook het idee dat ik hem elk moment uit mijn handen kan laten glippen Ook trekt het omhulsel veel vingerafdrukken aan. Veel andere handhelds, zoals de goedkopere Trimui Brick, hebben een steviger en ruwer aanvoelend ontwerp. Dat straalt meer vertrouwen uit. Dat doet toch iets aan van de premium look and feel.

Wat deze retrohandheld uniek maakt, is dat die één analoge knuppel (met hall effect) en een aanraakgevoelige omgeving aanbiedt (naast die stick). Wanneer je iets met een muis zou bedienen, dan zou je dat nu dus kunnen doen met dat oppervlak. Daarnaast werkt dit prima voor het aansturen van camera’s in 3d-games. Het enige wat niet altijd lekker werkt, is de bediening van Nintendo 64-games. Helemaal niet als je een game speelt waarbij je items gebruikt middels één van de C-knoppen.

Had dat knuppeltje weggelaten

Ik vind dat aanraakgevoelige oppervlak zelfs zo fijn, dat ik me hardop afvraag waarom er nog een analoge knuppel op de Ayaneo Pocket DMG zit. Wellicht durfde de fabrikant het niet aan om géén analoge knuppel te gebruiken, maar ik denk oprecht dat het systeem beter had geweest als er voor de linkerkant ook touchbediening zou zijn. Dat het de handheld dun kunnen houden en echt veel unieker kunnen maken ten opzichte van de concurrentie. De soepele stick reageert zoals je mag verwachten en biedt veel vrijheid.

Ergens snap ik het ook wel weer dat Ayaneo het niet helemaal zou aandurven. Want mogelijk vervreemd je daarmee een deel van je beoogde doelgroep, die zijn games gewoon met dat knuppeltje wil spelen. Maar hoe langer ik hier over nadenk, hoe erger ik de knuppel vind. In het kader van design (wat overduidelijk belangrijk is voor Ayaneo) hadden een tussenoplossing in de vorm van een platte stick (zoals op de Nintendo 3DS) misschien beter geweest. Maar wie weet – misschien treffen we zulke opties aan bij een opvolger.

Batterij gaat niet lang mee

Verder waardeer ik het dat Ayaneo veel aandacht besteedt aan de hitteafvoer. Boven- en achterop tref je de openingen voor de ventilatie aan, waardoor het systeem nooit zo warm wordt dat je er last van hebt. Je moet er dan wel rekening mee houden dat die ventilators, in de hoogste stand, een behoorlijk lawaai maken. Maar ik heb gemerkt dat die hoge stand voor dagelijks gebruik niet echt nodig is. In de meest gevallen is de op één na hoogste optie goed genoeg voor de retrogames die je op dit apparaat wil spelen.

De speakers moeten wel een beetje hun best doen om boven het geluid van de ventilator uit te komen (alleen op die hoge stand), maar klinken verder acceptabel. Verwacht er niet teveel van, dan kom je niet bedrogen uit. Waar ik wel een beetje van baal, is de batterijduur. Natuurlijk is die afhankelijk van de games die je speelt. Maar als ik games van de zesde generatie spelcomputers (of later) wil spelen, dan kan het zijn dat ik de accu na twee uur alweer moet opladen. Met 25 watt oplaadsnelheid gaat dat opladen bovendien niet snel.

Geen fan van de schouderknoppen

En als ik dan nog even een kort, persoonlijk punt mag aanhalen: ik ben ook geen fan van de schouderknoppen. Tenminste, wel van de buitenste, maar niet van de binnenste twee. Die aan de buitenkant lopen schuin af en liggen heerlijk onder je wijsvingers. Maar die in het midden laten zich wat minder prettig bedienen, omdat ik er wat meer kracht op moet uitoefenen. Nu moet ik daarbij vermelden dat ik brede en horizontale handhelds meer kan waarderen – dus ook op dit gebied kunnen we van mening verschillen.

Het oled-display stelt gelukkig niet teleur. Die is 3,92 inch groot en heeft een resolutie van 1240 bij 1080 pixels. Dat levert een vreemde beeldverhouding van 31 bij 27 op. Geen enkel spel is voor die verhouding ontwikkeld, maar gelukkig doet het niets af van de kwaliteit, de levendige kleuren en diepe contrast. Het betekent wel dat elk spel geschaald wordt en dat je her en zwarte randen ziet ontstaan. Maar door het oled-paneel vallen die randen amper op. Ze gaan namelijk mooi op in de zwarte randen om het scherm van de Pocket DMG.

Emulatieprestaties van hoog niveau

Net als bij de Ayaneo Pocket S kun je hier PlayStation 2- en Nintendo GameCube-games op vijf tot zes keer de oorspronkelijke resolutie afspelen. Dat is hartstikke onnodig gezien de maximale resolutie van de Pocket DMG, omdat die niet voorbij de 1080p gaat. Als je dergelijke games drie keer opschaalt, dan kun je wat energie besparen en wellicht een aantal softwaretrucjes aanzetten (zoals minder kartelrandjes). Met een extra knop aan de zijkant wissel je bovendien gemakkelijk van processorstand.

Voor de meeste consoles met goede emulators is de Pocket DMG in feite overgekwalificeerd. Daardoor is het krachtig genoeg voor recentere systemen, maar daar zal ik omwille van juridische redenen niet al teveel over uitweiden. Met zulke kracht aan boord is het meestal een kwestie van goede software vinden die daarmee om kan gaan. Nu zul je niet elke game van latere spelcomputers in volle glorie kunnen spelen, maar als je genoegen neemt met een lagere framerate kun je best wat voor elkaar boksen.

Android-support kan beter

In het kader van software vallen me tot slot twee dingen tegen. Zo draait de Ayaneo Pocket op een verouderde Android-versie (Android 13). Nu wordt die variant nog ondersteund door Google, waardoor je toegang hebt tot Google Play, maar de maximale supportdatum kruipt ieder jaar wel dichterbij. Verder ben ik geen fan van de Ayaneo-software, omdat ik die onoverzichtelijk vind. Daarnaast is het een extra onderdeel dat je moet instellen. Ik gebruik liever gewoon zaken als RetroArch en EmulationStation, bijvoorbeeld.

Omdat het een Android-systeem betreft, kun je hier ook Android-games op spelen. Klinkt logisch, maar toch is er iets om even rekening mee te houden. Niet elk spel houdt namelijk rekening met de beeldverhouding van dit apparaat. Daardoor kan het zijn dat sommige menu-elementen slecht leesbaar zijn of dat de gameplaybeelden een beetje samengedrukt of minder overzichtelijk kunnen ogen. Als je ook veel Android-games wil spelen op je retrohandheld, kun je beter voor de Retroid Pocket 5 gaan.

Ayaneo Pocket DMG kopen?

Aangezien de Ayaneo Pocket DMG meer dan 500 euro kost, ben ik wat kritischer geweest dan op goedkopere handhelds. Er zijn dingen die niet bevallen, zoals het gladde omhulsel, de schouderknoppen, de tegenvallende accuprestaties en de software. Daarnaast zitten er aan de zijkanten nog vier knoppen die je zelf een functie kunt meegeven. Maar omdat ze relatief slecht bereikbaar zijn, heb ik daar geen gebruik van gemaakt. Bovendien is het jammer dat er geen koptelefoonaansluiting is.

Maar over het algemeen is dit een fantastische premium Android-handheld met een levendig oled-scherm, uniek aanraakgevoelig oppervlak, genoeg snelheid voor de komende jaren en ontzettend fijne actieknoppen. Ik kan ook kleine designelementen, zoals het volumewieltje, enorm waarderen. Die brengen me immers terug naar de jaren negentig toen ik op mijn Game Boy speelde. Onderaan de streep blijf ik echter achter met gemengde gevoelens. Enerzijds doet de DMG teveel, maar anderzijds gaat die niet ver genoeg.

De Ayaneo Pocket DMG is nu nog niet verkrijgbaar op de officiële website, maar je kunt ondertussen kijken of die al beschikbaar is op Amazon.